„+ + +(TRZEMA KRZYŻYKAMI)”

Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie Filia we Wrocławiu serdecznie zaprasza Państwa na spektakl dyplomowy przygotowany przez studentów IV roku Wydziału Aktorskiego w reżyserii Teresy Sawickiej:

Helmut Kajzar
„+ + +(TRZEMA KRZYŻYKAMI)"

Opracowanie tekstu i reżyseria: Teresa  Sawicka

Scenografia: Damian Banasz (ASP)
Opieka scenograficzna: Michał Jędrzejewski

Kostiumy: Angelika Giża, Magda Nowak (ASP)
Opieka artystyczna: Elżbieta Wernio

Muzyka: Sebastian Ładyżyński ( AM )
Opieka kompozytorska: Zbigniew Karnecki

Występują:
Dagmara Bąk
Dominika Kojro
Helena Sujecka
Justyna Woźniak
Sławomir Doliniec
Mateusz Mikołajczyk
Jakub Świderski
Kamil Toliński
Grzegorz Twaróg

+++ (TRZEMA KRZYŻYKAMI), to już struktury, w których mowa ulega rozszczepieniu, w tych quasi-monologach pojawiają się głosy "obce" bliżej nieokreślonych postaci. Kajzar, często w tonie tragigroteskowym albo posługując się poetyką snu, pisał o okaleczeniu i zagubieniu człowieka. Pokazywał jego nieautentyczność, analizował proces "życiowej gry", bezustannego zakładania masek, kreowania kolejnych ról. Bohaterowie Kajzara funkcjonują w świecie zdezintegrowanym, niemal w chaosie i ten stan rzeczywistości znajduje swoje "przedłużenie" w ich chwiejnej, jakby naprędce poskładanej z odległych od siebie cząstek osobowości i w rozbitej, wykoślawionej świadomości. Człowiek jest rozdarty, funkcjonuje między przyziemnością a tęsknotą do uczuć wyższych. Powoli rozpada się jego świat, a więc rozpada się i on sam. Kajzar mocno atakuje współczesną rzeczywistość, jej okrucieństwo, dehumanizację, czy wreszcie konsumpcjonizm. Jego teksty noszą bardzo osobiste piętno, pojawiają się w nich wątki autobiograficzne i autotematyczne. Kajzar wychował się w rodzinie protestanckiej. Potem żył w dużych miastach, wiele podróżował, poznał inny, zachodni świat ze wszystkimi jego wspaniałościami i pułapkami.

Monika Mokrzycka -Pokora
luty 2005
culture.pl „Sylwetki. Teatr"

"Odwołuję trzy jedności - czasu, miejsca i akcji. Ich estetyczna tyranię. W teatrze metacodzienności 'teatr' odzyskuje swój rytualny sens. Przywracam mu godność i urodę, i ostateczność, i zwykłość, i prostotę - Gotowania mleka - Zamykania i otwierania drzwi - Ubierania i rozbierania - Patrzenia przez okno. Od tej pory 'teatr' jest miejscem pośrednim - takim jak schody, jak korytarz, jak Ziemia. Jest zwykły. (...) Teatr metacodzienności jest teatrem powszechnym i jednostkowym. Umożliwia kontakt suwerennych jednostek poprzez to co społeczne i wspólne, bez rezygnacji z tego co jedyne. Nie chce zadawać bólu, choć wie wszystko o bólu i śmierci."
 

(w: "Teatr" 1997, nr 7-8)

"Urodziłem się i wychowałem na pograniczu, pograniczu państw, języków, kultur, wojny i pokoju. To zawieszenie - między - jest stygmatem nie do usunięcia." - mówił o sobie twórca - "Między proletariackim internacjonalizmem i nacjonalizmem, między kosmopolityzmem a prowincjonalnością, między katolicyzmem a ewangelicyzmem, między totalitaryzmem a demokracją, między indywidualizmem a ubóstwieniem mas, między buntem i nadzieją na zgodę a ostrożnym optymizmem. Między..."

 ("Kultura" 1972, nr 37)

Cena biletów ulgowych dla młodzieży, studentów 10 zł
(opiekunowie grup szkolnych gratis! ), bilety normalne 15 zł
Dodatkowe informacje oraz rezerwacja biletów w Biurze Promocji
tel. 0713735694;  0713555036;  0713556308;  pwst@pwst.wroc.pl, teatr@pwst.wroc.pl