Szekspirowskie senne wariacje

Teatr Arka, Wrocław
Zobacz profil >>

Opis

Opis

Na deskach Teatru Arka, trwają próby sztuki Wiliama Szekspira – „Sen nocy letniej”. Autorem scenariusza jest Sebastian Kubicz - pacjent szpitala psychiatrycznego w Stroniu Śląskim.

Sprawa dotyczy rzeczy niebanalnej, bo zdecydowanie nowatorskiego i śmiałego przekładu sztuki Williama Szekspira – „Sen nocy letniej”. Adaptacji tekstu dokonał Sebastian Abramowicz, przy współudziale reżyserki spektaklu – Renaty Jasińskiej.

Autor przekładu – nazwany polską Sarą Cane – od siedmiu lat jest pensjonariuszem oddziału zamkniętego Zakładu Psychiatrycznego w Stroniu Śląskim. Wcześniej przebywał w innych zakładach, z zawodu natomiast jest sanitariuszem. Zgromadzone wieloletnie doświadczenia zdeterminowały go do stworzenia swojej wizji „Snu nocy letniej”, gdzie akcja została przeniesiona z lasku ateńskiego do bliżej nieokreślonego szpitala psychiatrycznego.

We śnie, który tam się rozgrywa, elfy są pensjonariuszami szpitala, Tytania – pacjentką, Helena – pielęgniarką, Tezeusz – sanitariuszem, a Oberon – kombinator i hazardzista – ordynatorem, który ze szpitala uczynił swoje prywatne poletko doświadczalne. Puk jest jego niewidzialnym pomocnikiem, zaś Lizander, jako pensjonariusz, słyszy głosy o miłości oraz pedofilii, która okazuje się być naturalną częścią składową natury ludzkiej, wypływającą z naszych instynktów i ciemnej strony osobowości.

- Sztuka inspirowana jest teatrem Grotowskiego, z elementami Teatru NO i przeznaczona dla dojrzałego odbiorcy – mówi Renata Jasińska, Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Teatru Arka - Traktuje o nieodgadnionej głębi ludzkich odczuć, o sensie relacji międzyludzkich, o współzależności i przenikaniu się na pozór odległych światów, o miłości, nienawiści i istocie choroby – jak dalece jesteśmy normalni i czy nie jesteśmy poniekąd chorzy w swej normalności. Klimat sztuki nawiązuje do obrazu Larsa von Triera – „Królestwo”, z którym to autor nie miał okazji nigdy się zapoznać.

Trzeba docenić fakt, iż w spektaklu – obok zawodowych aktorów – grają osoby niepełnosprawne. Warto, więc zapaść w ten chwilowy sen nocy letniej zakładu psychiatrycznego, by wyrwać się z majaków i pułapek życia współczesnego i zweryfikować swoją normalność.