Japonia w Srebrnej Górze

Atsushi Takenouchi i Hiroko Komiya
"Kwiat Midorigo" spektakl teatru tańca butoh

Japoński tancerz butoh Atsushi Takenouchi po raz kolejny przyjeżdża do Polski, tym razem odwiedzi Srebrną Górę. Zatańczy w przestrzeni dawnego kościoła ewangelickiego.

Takenouchi, który jest nie tylko tancerzem i choreografem, ale również pedagogiem, twórcą szkoły dla dzieci "Taniec z naturą" w Osace, terapeutą tańcem i ruchem (pracuje z ludźmi upośledzonymi i chorymi psychicznie), kaligrafem i rysownikiem.

Atsushi Takenouchi w swojej pracy poszukuje JINEN, poprzez klasyczne oraz improwizowane techniki treningu butoh otwiera zdolność do indywidualnego i grupowego procesu. Jego warsztatom zawsze udaje się ucieleśnić wiarę autora w ducha społeczności oraz w poczucie błogości poprzez połączenie się z tańcem oraz z innymi.

Hiroko Komiya - tworzy muzykę eksperymentalną, używając dźwięków wziętych z natury. Posługuje się m.in. kolekcją obiektów o magicznym brzmieniu, wśród których znajdziemy muszle, dzwonki, grzechotki, kołatki, cynowe naczynia, specjalnie dobrane tradycyjne instrumenty. Używa z powodzeniem własnego organicznego głosu. W ten sposób buduje nieharmoniczne improwizacje muzyczne, sięgające archetypów kultury wschodu, stanowiące niezwykły akompaniament do spektakli, improwizacji i warsztatów.

Ich najnowszy spektakl: "Kwiat Modorigo" jest hołdem złożonym 101-letniemu mistrzowi tanca butoh kazuo Ohno. Tytuł spektaklu pochodzi z historii opowiedzianej przez syna Kazuo, Yoshito Ohno. "Zbliżając się do wieku 100 lat, mistrz Kazuo Ohno jest doskonałym kwiatem midorigo. W starej tradycji, nowonarodzone dziecko nazywano Midorigo. Niebieski kolor macicy (symbolizujący także noc, śmierć, ciemną stronę życia) spotyka się z żółtym kolorem narodzin (słońca, życia, światła) i tworzą kolor zielony, kolor początku. Nauczył mnie tańca kwiatu, który jest głęboko osadzony w bezruchu. Ta chwila wstrząsnęła nie tylko moimi uczuciami, ale także ciałem. Ponowne zanurzenie ciała w świecie błękitu i otrzymanie żółtego światła. Kwiat spotyka się ze światłem w sposób naturalny. Zacznij tańczyć z całą swoją niewinnością, by kroczyć w stronę "kwiatu midorigo" w długiej drodze."

Zatytułowany przez: Yoshito Ohno
Taniec butoh: Atsushi Takenouchi
Muzyka na żywo: Hiroko Komiya

Butoh - to japoński teatr tańca, któremu początek, pod koniec lat 50. XX wieku, dali Hijikata Tatsumi, Kazuo Ono, Yoshito Ono i Matsutaka Ishii. Jako nowa forma tańca współczesnego stanowił wyraz buntu wobec skostniałego teatru tradycyjnego i amerykańskich wpływów w japońskiej sztuce. Słowo
"butoh" składające się z dwóch ideogramów: "bu" - taniec i "toh" - krok, funkcjonowało w Chinach ery Heian przed tysiącem lat i oznaczało "tańce salonowe". W latach 50. nabrało całkowicie nowego znaczenia. Stało się synonimem nowej, czystej sztuki, wyrażania samego "bycia".

W butoh liczy się przeżywanie tego co chce się pokazać, przekaz emocji, zrozumienie świata, życia, śmierci. Istotnym elementem Butoh jest przemiana, metamorfoza. Tancerz nie odgrywa danej roli, lecz ją przeżywa, wciela się w nią, przemienia. Ciało tancerza przemierza żywioły, czasem się im poddaje,
czasem próbuje z nimi walczyć a czasem staje się żywiołem.

Gatunek ten wymyka się regułom i definicjom. Niektórzy nazywają go tańcem medytacyjnym, tańcem ciemności, czasem tańcem natury. Żadne z tych pojęć nie określa jednak istoty butoh w pełni. - Butoh jest naturalnym ruchem, czymś ponad kulturowym - twierdzi Atsushi Takenouchi.