GARNITUR PREZYDENTA

A co, jeżeli za każdą władzą stoi ktoś, kto pociąga za sznurki? A co, jeżeli ten ktoś ma kompleks niższości? A co, jeżeli tego kompleksu może się pozbyć tylko dokonując wielkich czynów? A co, jeżeli największym czynem, jaki mu przychodzi do głowy, jest wojna? W kraju, gdzie absurd siedzi obok każdego pasażera w tramwaju, gdzie symbole tego kraju zostały zdeprecjonowane i umieszone na bluzach z kapturem za 59,90 PLN, gdzie „starzy bogowie” – Mickiewicz, Słowacki, Tuwim – zostali zastąpieni przez nowe media, zafejsbukowani i stwitterowani; w kraju, gdzie opozycją dla prawicy jest prawica, a język degraduje się z każdą nowo wydrukowaną i głośno wypowiedzianą literą… W tym kraju, geopolitycznie najlepiej położonym dla przemarszu wojsk, wciąż żyje człowiek, który chciałby powiedzieć: „w Polskę wierzę”. Ten tekst to ironiczny komentarz do obrazu polskiej rzeczywistości, zbudowany poprzez kolaż fantastycznych postaci uwikłanych w szereg zdarzeń zapoczątkowanych przez oddzielnie garnituru od prezydenta, oddzielnie symboli od ludzi.