Studio Pantomimy w nowym roku

Wrocławski Teatr Pantomimy zaprasza od 3. do 8. stycznia 2011 na Studio Pantomimy – cykl spotkań poświęconych pantomimie i teatrowi ruchu. Postaramy się przybliżyć Wam ich źródła, techniki i inspiracje.

Pierwszy cykl składa się z trzech bloków: rozmów z artystami, którzy współpracowali z Tomaszewskim, wykładów i projekcji archiwalnych, nieprezentowanych do tej pory przedstawień Henryka Tomaszewskiego. Gośćmi pierwszego cyklu będą m.in.: Zbigniew Szymczyk, Maćko Prusak, Rafał Augustyn. Całości towarzyszy wystawa plakatów WTP.

Głównym założeniem Studia Pantomimy jest próba zbudowania teoretycznego dyskursu wokół pantomimy.

Roczny cykl spotkań poświęconych pantomimie i jej kontekstom skupi się wokół filozoficznych, estetycznych oraz psychologicznych.

Na wszystkie wydarzenia wstęp wolny!

Program:

3 stycznia

godz. 15.30 - wernisaż wystawy plakatu Wrocławskiego Teatru Pantomimy
Od 3. do 31. stycznia zapraszamy do KKV NALANDA na wystawę plakatów Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Prezentujemy plakaty od lat 60 aż do najnowszych premier Teatru. Wystawa pokazuje estetykę i rozwój technik plakatu oraz dokumentuje najświetniejsze lata WTP. Autorami plakatów są m.in.: Jan Aleksiun, Włodzimierz Terechowicz, Leszek Mądzik, Andrzej Jarodzki.

godz. 16.00 – Co to znaczy robić ruch sceniczny? Spotkanie ze Zbigniewem Szymczykiem i Maćkiem Prusakiem.
Zbigniew Szymczyk – dyrektor naczelny i aktor Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Ukończył Studium wokalno-taneczne TVP w Chorzowie. Za choreografię do Wesela w reż. Anny Augustynowicz otrzymał nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Inscenizację Utworów Stanisława Wyspiańskiego.
Maćko Prusak – uczeń Henryka Tomaszewskiego, wieloletni współpracownik Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Występował w niezależnym Teatrze Tańca ARKA Jacka Gębury. Choreograf w spektaklach Jana Klaty, Artura Tyszkiewicza, Przemysława Wojcieszka. Laureat 31. PPA Nurt OFF za przedstawienie „Kalus der Grosse”.

4 stycznia

godz. 17.00 – Śpiew młodzieńców w piecu gorejącym – projekcja zapisu przedstawienia Henryka Tomaszewskiego
CHOREOGRAFIA I REŻYSERIA: Henryk Tomaszewski; MUZYKA: Rafał Augustyn; SCENOGRAFIA I KOSTIUMY: Barbara i Lucjan Zachmowscy;

godz. 17.40 - O znaczeniu muzyki w przedstawieniach teatru ruchu. Spotkanie z dr. Rafałem Augustynem.
dr Rafał Augustyn – kompozytor, krytyk muzyczny, organizator. Wykłada w Instytucie Filologii Polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Skomponował muzykę do mimodramów Henryka Tomaszewskiego: Króla siedmiodniowego (1988) oraz Śpiewu młodzieńców w piecu gorejącym (1993). Autor muzyki symfonicznej, chóralnej, kameralnej, scenicznej i elektronicznej oraz programów radiowych i telewizyjnych.

5 stycznia

godz. 17.00 - wykład mgr Kamili Walczak (UWr): O notacji ruchu teoretycznie i praktycznie - pokaz transkrypcji kinetograficznych sporządzonych dla "Tragicznych gier" H. Tomaszewskiego

mgr Kamila Walczak - mgr dziennikarstwa i komunikacji społecznej, doktorantka w Pracowni Teorii Kultury i Sztuk Widowiskowych na Uniwersytecie Zielonogórskim. Przewód doktorski pt.  Teoria pantomimy zespołowej w świetle badań naukowych. System znaków. Transkrypcje kinetograficzne otwarty w Instytucie Filologii Polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Ukończyła szkolenia z Metody Ruchu Rozwijającego pod kierunkiem prof. zw. dr hab. M. Bogdanowicz i mgr D. Okrzesika (certyfikat ISCO) oraz z analizy ruchu, kinetografii i rekonstrukcji tańców pod kierunkiem prof. dr hab. R. Lange. Absolwentka Chrześcijańskiego Studium Teatru Ruchu przy Stowarzyszeniu Sztukmisja oraz dwuletniej nauki pantomimy we Wrocławskim Teatrze Pantomimy im. H. Tomaszewskiego.

Rozprawa na temat Teoria pantomimy zespołowej w świetle badań naukowych. System znaków. Transkrypcja kinetograficzna jest nowatorską próbą poszerzenia badań pantomimy zespołowej (zbiorowej) z dwóch punktów widzenia: badacza – od zewnątrz i mima – od wewnątrz. Problematyka badawcza systemu znaków w pantomimie zespołowej wymaga w tym przypadku znajomości warsztatu technicznego mima, a transkrypcja kinetograficzna odpowiedniego specjalistycznego przygotowania. (…) Nie ma takich opracowań w piśmiennictwie światowym i polskim. Niezwykle ważna jest w tej rozprawie świadomość metodologiczna Autorki i Jej gruntowne  przygotowanie do podjęcia takiej próby.

6 stycznia

godz. 19.00 - Jiu-jitsu, czyli jak umierają małe dziewczynki Agnieszka Charkot/Agnieszka Dziewa/Paulina Saluszewska; pokaz etiudy adeptów Studia Pantomimy

Przedstawienie Jiu-jitsu, czyli jak umierają małe dziewczynki to etiuda ruchowa, której koncept zrodził się po lekturze wiersza Katarzyny Zdanowicz. W przedstawieniu wykorzystane zostają elementy pantomimy zespołowej, kontakt improwizacja oraz technika tańca współczesnego. Różnorodność faktury ruchu oraz stosowanych środków wyrazu umożliwia nam tworzenie ruchowego kolażu opartego luźnym na ciągu asocjacji.
(z programu)

7 stycznia

godz. 17.00 – Cardenio i Celinda, czyli  nieszczęśliwie zakochani - projekcja zapisu przedstawienia Henryka Tomaszewskiego
CHOREOGRAFIA I REŻYSERIA: Henryk Tomaszewski; SCENOGRAFIA: Kazimierz Wiśniak;
Historia ta rozgrywa się w świecie Fortuny, tam gdzie panują jej siły, które mogą uskrzydlać i uszczęśliwiać, ale też przytłaczać i niszczyć; tam gdzie wszystko się bezustannie zmienia. A człowiek rodzi się na takim właśnie świecie i dlatego też nie uda się mu całkowicie zracjonalizować swego życia.

8 stycznia

godz. 17.00 - wykład dr Patrycji Samson (UMFC): Pantomima Henryka Tomaszewskiego jako artystyczna realizacja archetypów. Analiza wybranych choreodramów dr Patrycja Samson – absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie; magister socjologii (UKSW) i magister pedagogiki baletu (AMFC). Doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie nauki o sztuce (UMFC). Jej badania naukowe od wielu lat skupione są wokół problemów antropologii, filozofii, estetyki, psychologii tańca i baletu, a także teatru pantomimy.

Naczelnym podmiotem, punktem centralnym w swoim choreodramie [Henryk Tomaszewski] uczynił człowieka, którego życie – (…) urzeczywistnia się z jednej strony w realizmie, a drugiej – w iluzji. Z fascynacji przenikaniem się tych dwóch światów stworzył mim zbiorowy i dialog ruchowy (w przeciwieństwie do  monologu mimu czystego), w którym daje się zauważyć odniesienie do takich źródeł jak: epos, obrzęd, legenda, rytuał, oniryka i mit. We wszystkich przedstawieniach pojawiają się charakterystyczne dla mitu genotypy: epifanie bogów, bohater-bóg (heros lub istota wyposażona w ponadludzkie właściwości), święta przestrzeń i czas, przeznaczenie jako istota przyczynowości, topos, konkretyzacja archetypów. Archetypalne treści odnaleźć można w większości dzieł mistrza z Wrocławia. Są one dowodem znaczenia, jakie miało dla niego myślenie obrazowo-mityczne, w którym interpretował mity, dając ich nowy, artystyczny obraz.

Wernisaż, wykłady, rozmowy i projekcje przedstawień odbywają się w KKV Nalanda na Pl. Kościuszki 12. Etiuda Studia Pantomimy odbędzie się w Infopunkcie Nadodrze na Łokietka 5.



ip