Pięćdziesięciolecie pracy artystycznej Danuty Balickiej

14 października 2007 roku przypada jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artystycznej wybitnej aktorki teatralnej - Pani Danuty Balickiej-Satanowskiej. Uroczystość jubileuszowa odbędzie się 30 września 2007 roku na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego we Wrocławiu po spektaklu Wszystko w rodzinie Raya Cooneya, w którym Jubilatka wystąpi w roli Matki.

Pani Danuta Balicka debiutowała w roku 1954 na scenie Teatru im. A. Fredry w Gnieźnie podwójną rolą: Sanitariuszki w Dziewczynie z Północy Konstantina Paustowskiego i Tatiany Andriejewnej w Jubileuszu Antona Czechowa, ale z teatrem współpracowała już od roku 1952 jako adeptka Teatru Polskiego w Szczecinie. Była aktorką Teatru Polskiego (dawniej Ziemi Pomorskiej) w Bydgoszczy (w latach 1955-1960), Teatrów Dramatycznych w Poznaniu (w latach 1961-1975), Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie (sezon 1975/76), a od roku 1976 na stale związała się z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Na scenach tych wspaniale rozwinęła swój niecodzienny aktorski talent, tworząc ponad sto niezapomnianych ról teatralnych, z których wiele to bez wątpienia wybitne kreacje artystyczne, wzbogacające historię teatru w Polsce.

Jej znakomity warsztat aktorski ukształtowały role wywodzące się z dramatu romantycznego i szekspirowskiego. Szczególne miejsce zajmują role Małgorzaty w Wiele hałasu o nic W. Shakespeare'a w reżyserii Andrzeja Witkowskiego (1957), Hermiony w Opowieści zimowej W. Shakespeare'a w reż. Hugona Morycińskiego (1959), Laury w Kordianie J. Słowackiego w reż. Hugona Morycińskiego (1959), Mirandy w Don Juanie M. Frischa w reż. Jana Maciejowsiego (1962), Matyldy w Wielkim człowieku do małych interesów A. Fredry w reż. Jowity Pieńkiewicz (1963), Kleopatry w Antoniuszu i Kleopatrze W. Shakespeare'a w reż. Marka Okopińskiego (1964), Marii Gaili w Słowach bożych R. del Valle-Inclana w reż. Stanisława Hebanowskiego (1966), Muzy w Wyzwoleniu S. Wyspiańskiego w reż. Marka Okopińskiego (1966), Karoliny w Męczeństwie i śmierci Jeana Paula Marata P. Weissa w inscenizacji Henryka Tomaszewskiego (1967), tytułowa w Bazylissie Teofanu T. Micńskiego w reż. Marka Okopińskiego (1967), Julii w Szalonej Julce wg J. A. Kisielewskiego w reż. Izabelli Cywińskiej (1967), Eboli w Don Karlosie F. Schillera w reż. Izabelli Cywińskiej (1968), Idalii w Fantazym J. Słowackiego w reż. Jerzego Zegalskiego (1969) oraz Lady Makbet w Makbecie W. Shakespeare'a w reż. Romana Kordzińskiego (1975).

Z wrocławskich dokonań artystycznych na szczególne wyróżnienie zasługują jej następujące kreacje: Matylda w Wielkim człowieku do małych interesów A. Fredry w reż. Marii Straszewskiej (1976), Winnie w Radosnych dniach S. Becketta w reż. Franciszka Starowieyskiego (1977), Królowa Małgorzata w Iwonie, księżniczce Burgunda W. Gombrowicza w reż. Witolda Zatorskiego (1978), Lulu w Skizie G. Zapolskiej w reż. Ewy Bułhak (1978), Szambelanowa w Panu Jowialskim A. Fredry w reż. Witolda Zatorskiego (1979), Tytania we Śnie nocy letniej W. Shakespeare'a w reż. Jerzego Grzegorzewskiego (1980), Pani Halimska w Opętanych W. Gombrowicza w reż. Tadeusza Minca (1980), Baronowa w Garbusie S. Mrożka w reż. Wiesława Górskiego (1981), Księżna Irina w Szewcach (1982), Spika Tremendosa w Onych (1984), Elza Fizdejkowa w Janulce, córce Fizdejki (1986) - wszystkich trzech S. I. Witkiewicza w reż. Jacka Bunscha, Nietoperzowa w Vatzlavie S. Mrożka w reż. Marcela Kochańczyka (1986), Matka w Dzieciach Arbatu A. Rybakowa w reż. Jacka Bunscha (1988), Waleria w Opowieściach Lasku Wiedeńskiego Ö. von Horvátha w reż. Henryka Adamka (1989), Hrabina w Biesiadzie u Hrabiny Kotłubaj W. Gombrowicza w reż. Jacka Bunscha (1990), Księżna Himalaj w Operetce W. Gombrowicza w reż. Krzysztofa Zaleskiego (1992), Simone w Pierwszej młodości Ch. Giudicellego w reż. Wojciecha Adamczyka (1992), Gena Białaś w Villi dei Misteri H. Kajzara w reż. Jacka Orłowskiego (1994), Baronowa Wurmerhelm w Graczu F. Dostojewskiego w reż. Jacka Bunscha (1995), Matka we Wszystko w rodzinie R. Cooneya w reż. Marcina Sławińskiego (1997), Maniefa w Naszym człowieku w reż. Walerija Fokina (2001), Pani Phelps w Przygodach Hucka Finna w reż. Jana Szurmieja (2001) i Klimina w Weselu S. Wyspiańskiego w reż. Mikołaja Grabowskiego (2002). Na scenie wrocławskiego Impartu w roku 2003 odbyła się premiera Tanga S. Mrożka, w którym zagrała rolę Eugenii, dwa lata później zaś Szewczyn wg S. I. Witkiewicza - obu w reż. Stanisława Melskiego. W tym ostatnim przedstawieniu zagrała Gnębona Puczymordę.

W swym dorobku artystycznym Pani Danuta Balicka ma także role filmowe: Sędziny w Bez znieczulenia w reżyserii Andrzeja Wajdy (1978), Jadwigi we W zawieszeniu w reż. Waldemara Krzystka (1986), Matki Szymona w serialu Życiu jak poker w reż. Wojciecha Raweckiego i Marka Piestraka (1998) oraz Jadzi w serialu Świat według Kiepskich w reż. Okiła Khamidowa (1999), a także kilkanaście premier w Teatrze Telewizji, ostatnio Żona Kurta w Kamerze marzeń Jana Jakuba Kolskiego w jego reżyserii (2002).

Pani Danuta Balicka - jedna z najwybitniejszych aktorek Teatru Polskiego we Wrocławiu o tak szerokim emploi artystycznym - tworzyła na najwyższym poziomie sztuki aktorskiej postacie, które wzbogacała dużą dozą ciepła ludzkiego i pogłębiała psychologicznie. Jej niezapomniane kreacje w teatrze szekspirowskim i romantycznym oraz szeroko pojmowanym repertuarze współczesnym zawsze zdobywały i do dziś zdobywają uznanie publiczności oraz wysokie oceny krytyki teatralnej. Mistrzostwo i błyskotliwość sztuki aktorskiej determinują jej role w ostatnim dwudziestoleciu. Jest laureatką licznych nagród: aktorskich na II (1962), IV (1964) i VI (1966) Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, za rolę Charlotty Corday w Męczeństwie i śmierci Jeana Paula Marata Złotej Chryzantemy (1967) i Bursztynowego Pierścienia (1967), wyróżnień na V Telewizyjnym Festiwalu Teatrów Dramatycznych (1968) i VI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (1980), na XVII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych otrzymała natomiast nagrodę zespołową dla aktorów i realizatorów spektaklu Biesiada u hrabiny Kotłubaj (1991). Uhonorowana została nagrodą publiczności Wrocławia Brązową Iglicą (1981) oraz Nagrodą Towarzystwa Miłośników Wrocławia (1989). W roku 2002 otrzymała po raz drugi państwowe odznaczenie - Złoty Krzyż Zasługi, w roku 2005 zaś Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis".

(Informacja prasowa)