Majsternia Pisni z Ukrainy we Wrocławiu

Od 18 do 21 kwietnia (piątek–poniedziałek) w Instytucie im. Grotowskiego będziecie mieli okazję spotkac się z zespołem Majsternia Pisni z Lwowa. To ośrodek poszukiwań artystycznych, zorganizowany przez Natalkę Połowynkę i Serhija Kowałewycza w 2003 roku we Lwowie na wzór średniowiecznego cechu, akcentującego relację mistrz-uczeń.

Działalność artystyczna Pracowni Pieśni, którą umiejscowić można na przecięciu teatru i muzyki tradycyjnej, oscyluje wokół procesów zachodzących w świadomości człowieka oraz fundamentalnych prawideł kształtujących przemiany w kulturze.

Podejmując tradycyjne formy śpiewu, Majsternia odnajduje przetarty przez pokolenia szlak wiodący ku temu, co osobiste i niepowtarzalne, a co może zostać przekazane drugiej osobie. W tym ujęciu pieśń tradycyjna przekracza formy estetyczne i jawi się jako nośnik wiedzy, a także forma nauki, terapii i życiowej przemiany. W takim kontekście śpiew staje się służbą, instrumentem umożliwiającym łączność z tradycyjnym sposobem myślenia.

Program:

18 kwietnia (piątek), godz. 19:00
„Droga Majsterni Pisni”
Prezentacja pracy Majsterni ilustrowana zdjęciami oraz fragmentami filmowymi
Wstęp wolny

Podczas spotkania zostaną zaprezentowane fragmenty filmu W niedzielę rano, dokumentującego pracę nad projektem Rasa (reż. S. Kowałewycz), film Drzewo, opowiadający o mistrzach śpiewu z Kraczkibka na Połtawszczyźnie (reż. P. Fareniuk) oraz fragmenty filmu Baj, przestawiającego ekspedycję Majsterni Pisni, pracę nad projektami Irmos oraz sesje pracy nad projektem Rasa.

W ramach projektu Rasa Majsternia Pisni pracuje nad materiałem muzycznym i ruchem pochodzącymi z ukraińskich rytuałów kobiecych i rytuałów roku, ze szczególnym uwzględnieniem roli kobiety. Wybrane pieśni, pochodzące z różnych rejonów Ukrainy, szczególnie z Winnicy, Połtawy i Polesia analizowane są przez członków Majsterni pod kątem rytuału, którego poszukuje się w pieśniach i poprzez pieśni. Następny krok stanowi próba znalezienia adekwatnej dla tych badań formy w teatrze. Ten etap pracy to poszukiwanie „elementów rytuału w działaniach scenicznych”.


19 kwietnia (sobota), godz. 19:00 B
Kwiat-narzeczona
Prezentacja monodramu Natalki Połowynki

Reżyseria: Serhij Kowałewycz
Opracowanie muzyczne i wykonanie: Natalka Połowynka
Materiał: ukraińskie pieśni ludowe, klasyczne romanse


20 kwietnia (niedziela), godz. 19:00 B
Koncert irmosów – prawosławnych pieśni sakralnych
Prowadzenie projektu: Serhij Kowałewycz, Natalka Połowynka
Wykonawcy: Nazar Romanjuk, Olena Kostiuk, Uliana Horbaczewska, Jurij Josifowicz, Natalka Połowynka

Pochodzące z języka greckiego słowo „irmos”, oznacza „związek”, „połączenie”, „pieśń”. Śpiew irmologiczny to tradycyjny duchowy śpiew ukraiński.


21 kwietnia (poniedziałek), godz. 19:00
Międzynarodowe poszukiwania artystyczne „Pieśń nad pieśniami”

Pokaz pracy nad projektem bazującym na zasadach teatru-obserwatorium, którego centrum poszukiwań stanowi starotestamentowy tekst Pieśni nad pieśniami. Płaszczyzna tekstu, jego językowe warianty oraz sam tekst jako tekst sakralny, ustanawia związki między obrazami i ich artystycznymi wcieleniami. Tekst jest kanonem służby aktualizowanym przez osobistą wiedzę performera pomiędzy artystycznymi wcieleniami. Początki pracy nad projektem sięgają 2006 roku.

W pierwszej części spotkania artyści zaprezentują materiały filmowe oraz fotografie ilustrujące trzy robocze sesje pracy nad projektem „Pieśń nad pieśniami”. Druga część będzie praktycznym pokazem pracy międzynarodowej grupy, opartym na śpiewie i akcji.

Wstęp wolny


Natalka Połowynka – śpiewaczka, aktorka, pedagog. Urodziła się w rejonie Winnicy na Ukrainie w rodzinie nauczycielskiej. Studiowała we Lwowskim Państwowym Konwersatorium im. Łysenki (klasa profesor Tarnaweckiej). Odbyła staż w Workcenter of Jerzy Grotowski w Pontederze we Włoszech. Od 1988 roku pracowała w Teatrze im. Łesia Kurbasa we Lwowie. Jest laureatką międzynarodowych festiwali muzycznych i teatralnych. Wykonawczyni religijnej muzyki dawnej, pieśni ludowych, romansów, muzyki kompozytorów współczesnych oraz współczesnej muzyki improwizacyjnej. Od 1996 roku współpracuje z reżyserem Serhijem Kowałewyczem z Moskwy.

Serhij Kowałewycz – reżyser i metodolog teatru muzyczno-dramatycznego, pedagog, uczeń wybitnego twórcy teatralnego Wolodymyra Klymenko (Klim). W latach 1988–2002 dyrektor tradycyjnej szkoły dramatycznej Słowo i Głos w Elektrostacie (Rosja). Ma za sobą czternaście lat pracy teatralnej: od teatru klasycznego poczynając, poprzez działania laboratoryjne i eksperymentalne, na projektach kulturowych wywodzących się z tradycji prawosławia kończąc. Reżyser kilku antropologiczno-dokumentalnych filmów (Чтения, 2003; Неведение, 2004) dedykowanych N. G. Aleksiejewowi, jednemu z założycieli rosyjskiej szkoły metodologii.

Patronat medialny: