Wystawa Wojciecha Gilewicza

---

Wojciech Gilewicz, artysta (dyplom z malarstwa z wyróżnieniem w pracowni prof. Leona Tarasewicza, 1999,  warszawska ASP) mający w swoim dorobku wiele intrygujących projektów i wystaw w kraju i za granicą (m.in.Galeria Biała, Lublin 2000; CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2001; Skulski Art Gallery, New Jersey 2001; Galeria Arsenał, Białystok 2002; Foundation Deutsch de la Meurthe, Paryż 2004; Galeria "Foksal", Warszawa 2005; CSW "Łaźnia", Gdańsk 2006), dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury.  

---

Wszystkie projekty malarskie Wojciecha Gilewicza powstają w konkretnym otoczeniu i wpisują się  w kontekst na zasadzie doskonałej mimikry. Kunszt malarski wytwarzający iluzje tak udane, że mogłyby pozostać niezauważalne dla widza, nie jest tu jednak celem samym w sobie.Gilewicz zdaje się uprawiać nie tyle malarstwo co epistemologię, a poprzez łudzący malarski pozór próbuje dotrzeć do istoty tego medium i prawdy  na temat percepcji w ogóle. Natura jego projektów ma charakter doświadczenia, w którym wizualny eksperyment rzuca wyzwanie przenikliwości odbiorcy, nie wychodząc przy tym zazwyczaj poza dziedzinę malarstwa i jemu właściwych środków wyrazu.

Najnowszy projekt Wojciecha Gilewicza realizowany w Galerii Entropia stawia widzów  w roli poszukiwaczy obrazów w przestrzeni miejskiej. Przez kilka poprzedzających wystawę tygodni artysta maluje "z natury" w plenerze Wrocławskiego Rynku i okolic. Tam też w kilkunastu miejscach zostaną umieszczone obrazy będące iluzjami rozmaitych fragmentów architektury i obiektów. Jednak ta plenerowa ekspozycja stanowi zaledwie awers dwoistej idei całego projektu.  Ponieważ doświadczenie złudzenia nie może  być jednoczesne z jego odkryciem i obserwacją, rewersem dopełniającym i wyjaśniającym całość jest materiał filmowy ukazujący momenty umieszczania obrazów w wybranych miejscach. Będzie on  pokazywany w Galerii Entropia wraz z innymi fascynującymi dokumentacjami akcji Gilewicza podczas wernisażu i całego okresu trwania wystawy. Ujawniony zostanie proces powstawania iluzji wraz z jej topografią. W przypadku tak doskonale zakamuflowanych obrazów Gilewicza (i zapewne nie tylko w tym przypadku) jest to warunek niezbędny aby doswiadczanie iluzji przebilo się do świadomosci.

 
Poszukiwanie obrazów w otoczeniu - czy to miejskim czy naturalnym - jest odwróceniem sytuacji, które sprawia, że na samą rzeczywistość trzeba najpierw spojrzeć jak na potencjalny obraz, a jest  to przewrót nieomalże kopernikański w przyzwyczajeniach odbiorców sztuki. Przy tym moc pozoru  budzi intelektualny niepokój i stymuluje refleksję nie tylko na temat samego malarstwa i problemu przedstawienia ale także percepcji w ogóle.  Podobnie jak mieszkańcom jaskini Platona postrzegającym tylko cienie, tak też żyjącym w świecie obrazów (i to przecież nie tylko tych wytwarzanych przez sztukę) potrzebna jest tego rodzaju demistyfikacja by widzieć nie tylko to, co się zna, by  w ogóle być w stanie cokolwiek zauważać.

(c) Alicja Jodko
Galeria Entropia

Dokumentacja fotograficzna wykonana 21.09.06
(c) Galeria Entropia