Opis
KONCERT SYMFONICZNY
Jacek Kaspszyk - dyrygent
Eugen Indjic - fortepian
Orkiestra Filharmonii im. Witolda Lutosławskiego
W programie:
S. Rachmaninow - Koncert fortepianowy nr 2 c-moll op. 18
S. Rachmaninow - Symfonia nr 2 e-moll op. 27
Wypowiedzi sław o soliście koncertu (laureacie Konkursu Chopinowskiego w Warszawie)
Artur Rubinstein: „Światowej klasy pianista o wyjątkowej muzykalności i biegłości technicznej".
Leonard Bernstein: „Nadzwyczajny muzyk i pianista".
Jacek Kaspszyk
Pierwszy gościnny dyrygent Filharmonii we Wrocławiu. Swoją karierę dyrygencką rozpoczął od zajęcia III miejsca na prestiżowym konkursie im. H. von Karajana w Berlinie, dzięki któremu zaczął obejmować eksponowane stanowiska w renomowanych instytucjach muzycznych. Był kierownikiem artystycznym Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, pierwszym dyrygentem londyńskiej Capitol Radio's Wren Orchestra oraz dyrektorem muzycznym i naczelnym Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie. W bieżącym sezonie artystycznym obejmie stanowisko dyrektora muzycznego Litewskiej Opery i Baletu w Wilnie. Nieustannie koncertując i prowadząc spektakle operowe zyskał renomę wybitnego dyrygenta.
Eugen Indjic
Laureat IV nagrody VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie (1970). Przyszedł na świat w rodzinie Rosjanki (pianistki-amatorki) i Serba (wysokiego oficera). Mając 4 lata wraz z matką wyemigrował do Springfild koło Bostonu. Muzyką zainteresował się przypadkowo pod wpływem płyty z nagraniem Impromptu cis-moll i Poloneza As-dur F. Chopina. W wieku ośmiu lat rozpoczął naukę fortepianu pod kierunkiem Gruzinki Lubow Stephani (1957-1959), a jego kolejnym mistrzem fortepianu był Aleksander Borowski (1959-1964). Studia pianistyczne odbył w Juilliard School of Music w Nowym Jorku u asystentki Rosiny Lhevinne - Lee Thompson i Mieczysława Münza (1965-1968) oraz równolegle w Harvard University (1965-1969) u Lorina Bermana i Leona Kirchnera (teoria, kompozycja). W 1968 roku nawiązał kontakt z Arturem Rubinsteinem, u którego pobierał konsultacje prywatne w Nowym Jorku lub Paryżu przez ponad dziesięć lat. W latach 1965-1972 spędzał urlopy na lekcjach u Nadii Boulanger w Paryżu oraz u Clifforda Curzona w Fontainebleau. Przed wyjazdem na Konkurs Chopinowski do Warszawy w 1970 roku, przez kilka miesięcy pracował z Witoldem Małcużyńskim na Majorce i Konstantym Schmaelingiem w Paryżu.
Jest laureatem trzech międzynarodowych konkursów pianistycznych: IV nagroda w Warszawie (Konkurs Chopinowski, 1970), III nagroda w Leeds (1972) i II nagroda w Tel Awiwie (im. Artura Rubinsteina, 1974).
Po raz pierwszy wystąpił publicznie w wieku niespełna dziesięciu lat. W wieku 14 lat, z Washington National Symphony Orchestra, pierwszy raz w życiu zagrał Koncert fortepianowy nr 2 B-dur Brahmsa. Ten sam utwór wykonał powtórnie w 1965 roku z Boston Symphony Orchestra pod dyrekcją Ericha Leinsdorfa - był wówczas najmłodszym solistą tej sławnej orkiestry!
Artysta koncertował we wszystkich państwach europejskich (do tej pory poza Bułgarią i Węgrami), Ameryce Północnej i Środkowej, Afryce oraz krajach Bliskiego i Dalekiego Wschodu. W Polsce Indjic jest częstym i lubianym gościem. Krytycy muzyczni podkreślają jego wielki talent, dzięki któremu „Chopina gra jak Polak, Debussy'ego jak Francuz, a Prokofiewa jak Rosjanin."
Pianista dokonał wielu nagrań dla firm fonograficznych Polskie Nagrania „Muza", Columbia, RCA Victor, Claves, Calliopé, na których utrwalił dzieła Chopina, Debussy'ego, Schumanna, Prokofiewa i Beethovena oraz Saint-Saënsa (na fortepianie Rachmaninowa w studiu RCA Victor).
Eugen Indjic był jurorem międzynarodowych konkursów pianistycznych w Warszawie (Konkurs Chopinowski 2000), Lizbonie, Tel Awiwie i Monte Carlo. Prowadzi letnie kursy mistrzowskie w Paryżu i Pradze.
