Paco De Lucia

Paco de Lucía jest jednym z najwybitniejszych żyjących gitarzystów świata. Wzrastał otoczony wirtuozami gitary, a kontakt z muzyką flamenco sprzyjał kreowaniu jego kariery. Początkowo jego nauczycielami był ojciec i brat, natomiast w latach późniejszych Paco de Lucia kształcił się m. in. u Nino Ricardo, Miguela Borrull, Mario Escudero czy Sabicasa. Nagrał dziewięć albumów ze słynnym później śpiewakiem flamenco Camaronem de la Isla, w którego wylansowaniu Paco miał znaczny udział.

W płycie Fantasia Flamenca, Paco de Lucia po raz pierwszy zdefiniował swój własny styl, odbiegający od przyjętych tradycji i reguł muzyki flamenco. Dla artysty rozpoczął się najlepszy okres w karierze, jego niepowtarzalny styl uwydatniał się coraz bardziej w El Duende Flamenco, Fuente y Caudal oraz Almoraima. Nagrał także singel Entre dos Aguas, który przyniósł mu ogromną sławę.

Koncertował i nagrał płyty z Alem Di Meolą, Johnem McLaughlinem i Larrym Coryellem. Kontakt z jazzem wpłynął na jego grę, wzbogacając tym samym styl flamenco. Współpraca trio została ostatecznie ukoronowana trzema albumami Castro Marin, Friday Night in San Francisco i Passion, Grace and Fire. Gitarzysta nagrał także muzykę do filmów takich jak Carmen Carlosa Saury, La Sabina i Los Tarantos José Luisa Borau. W 1981 założył sekstet z Pardo, Benevent, Dantas, de Algeciras i Pepe de Lucia. Niespodziewanie powrócił nagle do rytmów czystego flamenco w spektakularnym albumie Siroco. Jako artysta wszechstronny nagrał z orkiestrą de Cadaques płytę Concierto de Aranjuez, a później ze swoim sekstetem - Live in America. W 2004 De Lucia otrzymał nagrodę Księcia Asturii w dziedzinie sztuki, najważniejszą i najbardziej prestiżową tego typu w Hiszpanii.

Liczne nagrody świadczą o tym, że Paco de Lucia jest jednym z najbardziej cenionych muzyków na świecie. A jego kontakt z różnymi stylami muzycznymi (jazzem, klasyką) ukazał nowe oblicze flamenco.

fot. Łukasz Bera