Ethno Jazz Festival prezentuje: Herbie Hancock

Herbie Hancock Od siódmego roku życia grał na fortepianie i uznany za muzyczne "cudowne dziecko" w wieku 11 lat zagrał koncert fortepianowy Mozarta z Orkiestrą Symfoniczną z Chicago. W wieku lat 20 został zauważony przez trębacza Donalda Byrda, który zaprosił Hancocka do swojego zespołu. W 1962 roku Hancock nagrał swój debiutancki album Takin' Off, na którym znalazł się pierwszy hit artysty, Watermelon Man. Już w następnym roku na zaproszenie Milesa Davisa wstąpił do jego kwintetu. Razem z Ronem Carterem (kontrabas) i Tonym Williamsem (perkusja) stworzył tam najsłynniejszą sekcję rytmiczną modern jazzu. Oprócz działalności w zespole Davisa Hancock nagrywał też w latach sześćdziesiątych płyty dla wytwórni Blue Note jako lider, z których za najważniejsze uznawane są Empyrean Isles (1964), Maiden Voyage (1965) i Speak Like a Child (1968). W roku 1968 Hancock opuścił zespół Davisa i zwrócił się ku samodzielnym muzycznym poszukiwaniom, rozwijając właśnie tworzącą się muzykę fusion. Owocem tej jego działalności był m.in. bestsellerowy album Head Hunters, nagrany w roku 1973 dla Columbia Records. Na początku lat 70. jako jeden z pierwszych wprowadził elektroniczne instrumenty klawiszowe. W późniejszym okresie Hancock potrafił także udanie wykorzystywać elementy muzyki rap i techno, czego dowodem był choćby album Future Shock z 1983 r., zawierający utwór Rockit, który stał się jednym z hitów nowo powstałej stacji telewizyjnej MTV. W tym samym mniej więcej czasie Hancock realizował jednak także projekt o nazwie V.S.O.P., który był próbą nawiązania do brzmienia czysto jazzowego kwintetu Davisa z lat sześćdziesiątych, w czym wspomagali go dawni towarzysze z tego zespołu, z tym że na trąbce Davisa zastąpił Freddie Hubbard. Ostatnimi znaczącymi sukcesami muzyka były albumy Gershwin's World z 1998 r., Directions in Music: Jazz at Massey Hall z 2002 r. oraz River: The Joni Letters z 2007 r., za które otrzymał nagrody Grammy.