Rabastabarbar o sobie, o muzyce i "Wybryku"

Tegoroczny zwycięzca WYBRYKu, zespół Rabastabarbar, to nie tylko pięciu chłopaków grających reggae – to konkretni ludzie, którzy mają konkretne cele. Wiedzą, czego chcą i konsekwentnie do tego dążą. Być może rośnie nam nowa gwiazda na miarę Hurtu… Z Rabastabarbarem rozmawia Marta Lipińska.

Kim są ludzie tworzący zespół Rabastabarbar?

Rabastabarbar: Zespół Rabastabarbar tworzy trójka licealistów - Michał „Misiek” Mokijewski, Andrzej Pluta-Łobacz, Marek „Maro” Grzych oraz dwóch - studentów Bartek Kozera i Bartek Tarnawski.

Czy posiadacie wykształcenie muzyczne?

Misiek: Muzyka gra nam w duszy. Udowodniliśmy, że nie mając za sobą szkół muzycznych nie wiadomo, jakiego rodzaju, można dać radę i pokazać się ludziom. Znamy taki zespół, w którym wszyscy są ze szkół muzycznych oraz są dobrzy technicznie i robią z tego powodu jakąś wielką sprawę. My natomiast wkładamy w naszą muzykę całe serce (gwoli ścisłości -  Bartek grał na gitarze w szkole muzycznej).
Bartek: Bartek grał, ale gitara klasyczna nie była jego powołaniem, więc dla jej dobra zrezygnował, aczkolwiek minimalna wiedza muzyczna, która została, czasem się przydaje. Myślę, że wykształcenie nie przeszkadza, ale też niekoniecznie musi pomagać - zależy chyba od wrażliwości muzycznej człowieka.

Jak zdefiniowalibyście Waszą muzykę?

Jędrek: Nasza muzyka opiera się przede wszystkim na rockowo-reggowych rytmach, jednak w celu urozmaicenia brzmienia, staramy się wprowadzać różne style muzyczne. Jeśli ktoś spytałby się, co gramy, to powiedziałbym 'reggae', bo do niego nam najbliżej.
Misiek: Rzeczywiście, staramy się, aby to, co gramy zbyt nie odbiegało od reggae, jednakże znajdą się zawsze jakieś „cudaki” jak choćby piosenka „Prawda”, która raczej reggae’owa nie jest, prędzej nazwałbym to punk rockiem.
Bartek: Ja tam szufladek nie lubię, ale w media coś pisać muszą; zatem niech będzie rock-reggae.

O czym śpiewacie? Co chcecie przekazać w Waszych piosenkach?

Misiek: Staram się, aby teksty, które piszę były o sprawach tak naprawdę ważnych. Zawsze próbuję zawrzeć jakieś „drugie dno”, którego samemu trzeba się doszukać. Interesują mnie tematy, które zawsze są aktualne, gdyż mentalność ludzka jest taka, iż niektórych wad i uprzedzeń nie da się do końca usunąć z naszego społeczeństwa. Przykładem jest choćby rasizm. To właśnie on wpłynął na mnie i stał się tematem „Kolorowej Piosenki”. Szczególnie zaś dumny jestem z tekstu „Mamo!”, który powstał dość niedawno (znaleźć go można na naszej stronie www). Został on uznany przez moich znajomych za niezwykle głęboki, aczkolwiek każdy interpretował go na swój sposób, co mnie bardzo cieszy. Świadczy to o tym, że teksty przeze mnie pisane oddziaływują na wyobraźnię, skłaniają człowieka do ruszenia głową w czasach komputeryzacji i marginalizacji słowa pisanego.

Jak długo gracie ze sobą?

Misiek: W obecnym składzie gramy razem troszkę ponad miesiąc. Z pierwotnego składu zostałem ja, Andrzej i Maro. Zarówno drugi gitarzysta jak i perkusista byli zmieniani wielokrotnie.

Czy wcześniej braliście udział w konkursach, przesłuchaniach, festiwalach, itp?

Jędrek: Braliśmy udział w Wybryku rok temu, zagraliśmy też parę koncertów w klubach. Tegoroczny Wybryk był naszym drugim występem na przeglądzie.

Gdzie można Was usłyszeć? Macie własną stronę internetową?

Misiek: Niedługo postaramy się nagrać kilka kawałków na nowe demo. Zostaną one oczywiście umieszczone na stronie WWW.rabastabarbar.prv.pl (bardzo proszę o wyrozumiałość, gdyż strona jest nadal w fazie przebudowy).

Kim są Wasi idole?

Misiek: Zapewne oczekujecie odpowiedzi w stylu „Bob Marley”. A to jednak nie on. Dla mnie idolami, jeżeli chodzi o stronę wokalną, są Dave Matthews i Bono. Jeżeli zaś mówimy o zespole, który wykazuje niesamowity potencjał i kreatywność, to bez większego wahania wskażę System Of A Down. Są to ludzie, którzy nadal potrafią wprowadzić coś nowego do ciężkiej muzyki. Natomiast Dave Matthews Band to przykład niesłychanego profesjonalizmu muzycznego, co najlepiej widać w ich jazzowych kawałkach.
Jędrek: Jeśli chodzi o mnie, to nie mam idolów. Lubię słuchać tego, co mi się podoba i co jest przyjemne dla ucha. Szczególnie cenię sobie wykonawców, którzy podchodzą do muzyki z pasją.
Maro: Robert Nesta Marley - niekwestionowany król reggae; kreatywny muzyk i autor wspaniałych tekstów.
Baro: Każdy, kto ma jakiś pomysł na muzę. Lubię Ściankę, starego Heya, Animalsow, Radiohead i oczywiście milion innych; ci jako pierwsi przyszli mi na myśl.

Co robicie w wolnym czasie? Czym się interesujecie?

Misiek: Matura, matura, matura. Tyle powiem.
Jędrek: Mało tego wolnego czasu jest, ale poświęcam go ukochanej dziewczynie, znajomym i gitarze. Robię dużo interesujących rzeczy.
Baro: W czym?

Konkurencja nie próżnuje, o czym można było przekonać się podczas tegorocznego festiwalu w III LO – świetnie zagrały takie zespoły jak PARANOYA, Brachyplema Vagans, Bezołowiowa 2,40 czy kontrowersyjne sex bombki i choinka. Kto był Waszym faworytem?

Misiek: Ja obstawiałem On Animals Not Tested i zespół Miśki. Według mnie zaprezentowali naprawdę wysoką klasę.
Jędrek: Wszystkie te zespoły były na wysokim poziomie i wcale nie zdziwilibyśmy się, gdyby wygrał któryś z tych wymienionych.
Bartek: Ach ta konkurencja, trzeba coś z nimi zrobić [śmiech]. Szczerze mówiąc, nikogo nie obstawiałem, ale bynajmniej nie liczyłem na wygrana.

Co dało Wam zwycięstwo na WYBRYKu?

Misiek: Sławę i pieniądze [śmiech]. Tak naprawdę to nie wiem, okaże się z czasem. Na pewno troszkę rozgłosu.
Jędrek: Nie nastawialiśmy się na wygraną. Zależało nam, aby wystąpić, bo już w zeszłym roku Wybryk bardzo nam się spodobał. Każdy pewnie chciałby zostać docenionym i wygrać. To, że tworzymy własną muzykę i teksty zostało zauważone przez jury. A tak poza tym - wiara czyni cuda.
Bartek: No jak to co – 450 złotych do wydania [śmiech]. A tak serio - cieszę się szczególnie z tego względu, gdyż kończyłem trójkę i jako licealista grałem wielokrotnie w różnych zespołach na Wybryku, mam wiec sentyment do tego przeglądu.

Foto: Marta Niepolońska