Opis
Ewa Stachniak - pisarka, nauczyciel akademicki, urodzona we Wrocławiu. Absolwentka filologii angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1981 roku przyjechała do Kanady na Wydział Anglistyki Uniwersytetu McGill w Montrealu na stypendium doktoranckie. Doktorat poświęcony twórczości Stephena Themersona, obroniła w 1988 roku. Wykłada komunikację międzykulturową w Sheridan College (Oakville, Ontario).
Kiedy dowiedziała się o wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, postanowiła zostać w Kanadzie. Zaczęła pisać w 1992 roku. Pierwsze opowiadanie Marble Heroes ukazało się w kanadyjskim magazynie literackim "The Antigonish Review", w 1994 r. Dwadzieścia lat później, w 2001 roku, otrzymała jedną z najważniejszych nagród literackich za debiutancką powieść. The Amazon.com./ Books in Canada First Novel Award. Powieść nosi tytuł "Necessary Lies" ("Konieczne kłamstwa", wyd. pol. 2004) i opowiada historię emigrantki znad Odry. W maju autorka przyjeżdża do Polski, promować swoją powieść.
Ogród Afrodyty
Przeł. Bożenna Stokłosa
Świat Książki, 2007
W księgarniach od 25 maja
Cena: 34,90 zł
Manipulantka, siejąca wątpliwości i prowokująca zazdrość, czy raczej kobieta, umiejąca cieszyć się życiem i wykorzystująca to, czym hojnie obdarzyła ją natura? Jedno jest pewne: hrabina Zofia Potocka była piękna i doskonale wiedziała, jak sprawić, by kochali ją mężczyźni, a jej barwne życie to idealny temat na powieść.
Ewa Stachniak napisała jednak nie taką powieść, jakiej można by się spodziewać. Zamiast rozlewnego romansu czy panoramicznej powieści historyczno-obyczajowej, stworzyła efektowną, wyrazistą prozę, podzieloną na krótkie impresje. W taki właśnie sposób bohaterka rozpamiętuje swe życie, umierając na raka w Berlinie w roku 1822. "Oto cud, którego potrafi dokonać morfina. Potrafi wywoływać wspomnienia szczęścia, które budzą zachwyt, zanim odpłyną" - mówi doktor, uśmierzający jej ból narkotykiem.
W kolejnych epizodach pojawiają się ważne dla hrabiny miejsca i ludzie, spotkani przez tę "córkę handlarza bydła i dziwki", jak nazywa ją zięć, Greczynkę z Istambułu, która trafiła do Polski. Odwiedzamy pałace Warszawy i Sankt Petersburga, Nieborów Radziwiłłów, Hamburg, ukraiński Humań, gdzie powstał słynny ogród "Zofiówka" i Tulczyn. Poznajemy jej wielu wysoko postawionych kochanków, córki i synów z trzech ojców, pierwszego męża-pantoflarza de Witta i drugiego, głównego mężczyznę jej życia, hrabiego Szczęsnego Potockiego. Burzliwy był to związek, bo unieszczęśliwili się i zranili. Wyznanie hrabiego "tęsknię za tobą nawet wtedy, gdy śpisz" zmieniło się po latach w okrutne twierdzenie, że Zofia "jest jego karą na tej ziemi".
Ze scen-klocków wyłania się sugestywny portret kobiety, której lepiej "nie zaglądać zbyt głęboko do serca", bo "to, czego ona chce, nigdy nie jest tym, co już ma". Przekonanej, że "marzenie, które się spełnia, przestaje przynosić ukojenie", a "powab ma tylko to, co niemożliwe". Kobiety, która "do końca nie ma zamiaru nikogo słuchać i sama osądzi swoje grzechy".
Wszystko to na dyskretnie wynikającym z opisywanych sytuacji tle epoki: Rewolucji Francuskiej, rozbiorów Polski, Konstytucji 3 maja i Targowicy, której Potocki był niefortunnym uczestnikiem.
