"Płomienie" i "Głosy wśród nocy" - dyskusja

Wrocławski klub "Krytyki Politycznej" zaprasza na spotkanie - dyskusję wokół książek Stanisława Brozowskiego: "Płomienie" oraz "Głosy wśród nocy". Spotkanie odbędzie się w piątek (28.03) o godz. 18 w mieszkaniu Gepperta (ul. Ofiar Oświęcimskich 1/2, wejście od podwórza).

W spotkaniu wezmą udział Krzysztof Mieszkowski (dyrektor Teatru Polskiego we Wrocławiu) oraz Adam Ostolski i Michał Sutowski ("Krytyka Polityczna"), a poprowadzi je Łukasz Andrzejewski.

O "Płomieniach"

Historia polskich i rosyjskich rewolucjonistów o potężnym ładunku emocjonalnym i ideowym. Napisane w 1908 roku Płomienie nazwane zostały niegdyś „pierwszą polską powieścią intelektualną". Brzozowski w swej literackiej odpowiedzi na "Biesy" Dostojewskiego z wielką pasją ukazał ideową panoramę okresu przełomu XIX i XX wieku, oddając w niej głos głównie krytykom kapitalizmu, tradycjonalizmu, ziemiańskiego konserwatyzmu i klerykalizmu.

Nie jest to jednak tylko świadectwo sporów dawno minionej epoki - refleksje i kłótnie bohaterów "Płomieni" o polskość, pojęcie narodu, źródła społecznych konfliktów, związki pomiędzy ekonomią, kulturą, ideologią i polityką w wielu momentach pozostają równie inspirujące jak przed 100 laty. Do młodzieńczej fascynacji lekturą Brzozowskiego przyznają się m. in. Czesław Miłosz, Leszek Kołakowski, Andrzej Mencwel czy Adam Michnik. Głównym tematem książki „kultowej" dla kilku pokoleń lewicowej młodzieży XX wieku jest problem relacji pomiędzy jednostką i jej twórczym potencjałem, a zastanymi warunkami społecznymi, a także desperackie poszukiwanie dróg naprawy świata.

O "Głosach wśród nocy"

Głosy wśród nocy to ostatnia książka Stanisława Brzozowskiego. I choć uznawana jest za jedną z najważniejszych w dorobku autora, nie była nigdy wznawiana od pierwszego wydania w 1912 roku. Najwyższy czas, aby przypomnieć ją polskiemu czytelnikowi.

Twórczość Brzozowskiego były jedną z największych intelektualnych inspiracji dla kolejnych pokoleń polskiej inteligencji zaangażowanej. O Brzozowskim pisali m.in. Andrzej Stawar (O Brzozowskim, Warszawa 1961), Czesław Miłosz (Człowiek wśród skorpionów, Paryż 1962), Andrzej Mencwel (Kształtowanie myśli krytycznej, Warszawa 1976), Andrzej Walicki (Drogi myśli, Warszawa 1977), Leszek Kołakowski, Maria Janion czy Adam Michnik, by wymienić tylko najważniejszych, w tym tych, którzy poświęcili Brzozowskiemu osobne monografie.

O autorze

Stanisław Brzozowski (1878-1911) - polski filozof, pisarz, krytyk literacki i teatralny, historyk idei. Czerpiąc z twórczości Marksa, Sorela, Nietzschego, Carlyle'a, Schelley'a i kard. Newmana, głosił konieczność zaangażowania twórcy w kształtowanie życia społecznego. Będąc zwolennikiem materializmu historycznego, sprzeciwiał się jednocześnie jego deterministycznej wersji i wszelkim koncepcjom uprzedmiatawiającym człowieka. Był błyskotliwym krytykiem polskiej myśli filozoficzno-społecznej i analitykiem dzieł literackich, a zarazem obserwatorem polskiej i europejskiej codzienności. Piętnował tradycjonalizm, zaściankowość i prowincjonalny charakter głównych nurtów polskiej literatury, szczególnie zaś historycznych powieści „ku pokrzepieniu serc".