Teatr WTW zaprasza na styczniową "Magnolię" z promocją dla studentów

Wrocławski Teatr Współczesny zaprasza na styczniowe pokazy spektaklu "Magnolia". W dniach 8.01-12.01 oraz 14.01 będzie można zobaczyć teatralne widowisko w reżyserii Krzysztofa Skoniecznego w studenckiej cenie 17zł za bilet. Promocja cenowa będzie aktywna we wtorki za okazaniem legitymacji. O tym, że warto zobaczyć to przedstawienie, pisaliśmy w recenzji >>

Po sukcesie serialu HBO "Ślepnąc od świateł" Krzysztof Skonieczny sięga po kultową "Magnolię" Paula Thomasa Andersona, tworząc na jej kanwie mroczną, teatralną baśń. Jego bohaterowie to ludzie w kryzysie, którzy są w stanie intensywnie odczuwać rzeczywistość, ale z własnymi emocjami i powracającą jak echo przeszłością nie potrafią sobie poradzić. "Magnolia" to spektakl o przebaczeniu, nadmiarze oraz braku i potrzebie miłości.

Twórcy

obsada: 

Róża Jaszczur – Ewelina Paszke-Lowitzsch

Pan Szczepan Jaszczur – Wiesław Cichy 

Klaudia – Paulina Wosik

January Kundelek – Piotr Łukaszczyk [gościnnie]

Donat Kowalski – Jerzy Senator

Kot Kocur Kotkowski – Mateusz Łasowski [Teatr Powszechny w Warszawie]

Nestor Krok – Maciej Tomaszewski

Linda Krok – Anna Kieca

Fil Anioł – Tomasz Orpiński [gościnnie]

Miłosz Kukułka – Miłosz Pietruski

Staś Kukułka – Igor Mizgała [gościnnie]

realizatorzy:

reżyseria, adaptacja, wideo: Krzysztof Skonieczny

adaptacja, dramaturgia: Anka Herbut

scenografia: Fabien Lédé

muzyka: Wojciech Urbański & The Frogs

kostiumy: Svenja Gassen

światło, wideo: Michał Dymek

choreografia: Marta Ziółek

asystent reżysera: Eryk Lenartowicz

asystent kostiumografki: Bastian Stein

współpraca choreograficzna: Karolina Kraczkowska

współpraca muzyczna: Michał Bąk

współpraca wideo: Sebastian Mialik, Dominik Wilkowski

operatorzy kamer: Adam Pietkiewicz, Janusz Kaźmierski

casting: Bugaj–Czajor Casting

realizacja światła: Jan Sławkowski
realizacja dźwięku: Krystian Lewacki

realizacja wideo: Marcin Dominiak

inspicjentka: Elżbieta Kozak

plakat: Fabien Lédé

O spektaklu

Przeniesienie polifonicznej struktury Magnolii i wywiedzionych z niej historii na deski teatru jest wyzwaniem. Daje możliwość przefiltrowania tematów Magnolii przez współczesność i lokalną rzeczywistość, w której jak w soczewce odbijają się nasze marzenia i lęki. Pozwala także na wytworzenie tymczasowej wspólnoty teatralnej złożonej z widzów i aktorów. W procesie pracy szczególnie mocno interesowały nas rodzaje wytwarzania stanów emocjonalnych w aktorach, możliwości i sposoby ich przeniesienia na widza oraz budowanie za pomocą doświadczenia emocjonalnego tymczasowej wspólnoty współodczuwania i empatii. Jakimi środkami uzyskać zapisaną już na poziomie scenariusza intensywność postaci? Co taka intensywność daje w spotkaniu na żywo z widzem? Jakimi środkami budować emocjonalny hiperrealizm działania aktorskiego? I jak za pomocą identyfikacji z postacią czy z sytuacją można w teatrze zbudować tymczasową wspólnotę odczuwania?

Gest przetłumaczenia Magnolii na realia sceny wynika z silnego przeczucia, że problematyka, którą poruszał w swoim filmie Paul Thomas Anderson pod koniec lat 90. dzisiaj jest wciąż bardzo aktualna i przez tę aktualność wybrzmiewa bardzo dotkliwie. Interesujące jest, jak przez ostatnie 20 lat zmieniła się nasza emocjonalność, jak wpływają na nią kult indywidualizmu, utowarowienie relacji między­ludzkich czy związana z dostępnością technologii dystrybucja intymności. Świat Magnolii Skoniecznego to dystopijna wizja rzeczywistości na chwilę przed katastrofą, kiedy każda z postaci musi podjąć jakąś decyzję. To świat podgrzany do najwyższej możliwej temperatury. Będzie się on przepoczwarzać na oczach widza wraz z postępującą korozją wewnętrzną bohaterów. Podstawowymi tematami są tutaj kryzysy prywatne i zbiorowe oraz to, jak zmienia się w obliczu kryzysu nasze zachowanie, odczuwanie i empatia, jak zmieniają się nasze relacje. Szczególnie interesuje nas zaś kruchość obowiązujących konstruktów męskości oraz relacja ojciec-syn, która stanowi wątek organizujący cały scenariusz i realizuje się w przeglądających się w sobie nawzajem sytuacjach.

• rozliczenie z przeszłością i wzięcie za nią odpowiedzialności
• konsekwencje tłumionego lęku
• mierzenie się z potworem, którego nosimy w sobie, dopóki go nie wypuścimy i nie oswoimy
• relacje rodziców i dzieci oraz konsekwencje procesu wychowawczego dla dalszego życia
• kryzys relacji międzyludzkich
• kryzys męskości
• czy pragnienie miłości niesie ze sobą obietnicę przebaczenia i ulgi?
• powiedz „tak” miłości albo bądź samotny