Po CYNIE

Fot. Łukasz Bera

Tegoroczna CYNA, choć dobrze zorganizowana i wychodząca z ciekawą ofertą wydarzeń artystycznych nie zdołała zgromadzić zbyt wielu widzów.

Małym zainteresowaniem cieszyły się koncerty, pokazy tańca i warsztaty, odbywające się w pierwszych dwóch dniach przeglądu (21,22 kwietnia). Nieco lepiej było w niedzielę, 23 kwietnia – w ostatni dzień prezentacji, kiedy na scenie zagościli aktorzy niezależnych teatrów dramatycznych. Niestety i tu były wpadki. Tym razem nie ze strony publiczności, ale samych wykonawców, którzy albo nie mogli wystąpić z przyczyn technicznych, albo w ogóle się nie pojawili. Niemniej jednak ci, którzy przyszli obejrzeć „Idiotę” Teatru Zielona Latarnia i „Zabij mnie” Teatru KORBA nie byli rozczarowani. Spektakle przyciągnęły nawet kilka osób spoza samego Wrocławia – zawitali goście z Łodzi i Warszawy. Po świetnym „Idiocie” Zielonej Latarni odbyło się spotkanie z aktorami Janem Snarskim i Walentym Szczerbiną. Artyści w kameralnym gronie, w miłej atmosferze Cynowej kawiarenki przy kubku gorącego kakao z cynamonem wspominali dawne dzieje swojego teatru i postać jego nieżyjącej już animatorki Ireny Rzeszowskiej. Opowiadali o pracy aktorskiej i ciekawych doświadczeniach scenicznych. Można też było obejrzeć prowadzone przez nich kroniki, dokumentujące już prawie sześćdziesięcioletnią historię zespołu. Po spotkaniu widzowie mogli obejrzeć najświeższy produkt sceniczny, dużo młodszej od Zielonej Latarni, bo istniejącej od sześciu lat, KORBY. Futurystyczna groteska Marka Modzelewskiego „Zabij mnie” opowiadająca o tym, do czego może dojść w przyszłości, jeśli zalegalizujemy eutanazję, nie była bynajmniej przytłaczającym moralitetem, ale pełną nieco wstrząsających i wzruszających sytuacji i historii próbą dotarcia do poszukiwanego przez wszystkich sensu życia. Sensu, który można czasem odnaleźć dopiero w sytuacji ostatecznej – w obliczu śmierci i to w dodatku takiej, na którą sami się decydujemy. Zrobiło się więc na Cynie trochę absurdalnie, mrocznie, drastycznie i refleksyjnie.

Miejmy nadzieję, że w przyszłym roku Cyna zgromadzi więcej teatromanów, a organizatorom uda się przeforsować niewykorzystane w tym roku pomysły. Ci, którzy nie przybyli na przegląd niech żałują, że nie skorzystali z możliwości poznania ciekawych artystów i nie zobaczyli wnętrza Pałacyku, który na te dni przemienił się w tajemnicze i upiorne zamczysko.

Marzena Gabryk
(marzena.gabryk@dlastudenta.pl)