Dziady dwa

Druga część "Dziadów" Adama Mickiewicza zagości w Teatrze Arka 23 i 24 lutego.

O spektaklu mówi Renata Jasińska:
"Od dziesięciu lat marzyłam, aby zrealizować „Dziady" cz.II w teatrze. Zainteresowało mnie to, że są dramatem o duszach czyśćcowych, o duszach, które przychodzą na obrzęd, bo cierpią, bo niedostąpiły odkupienia w sferze moralnej.

Przychodzą nie tylko, żeby pomóc sobie, ale również żeby pomóc innym. Guślarz - przewodnik będący ich łącznikiem ze światem ludzi, odwołuje się do mocy istniejących w człowieku.

Zapraszam więc na obrzęd, któremu Adam Mickiewicz poświęcił swoje jedno z najznamienitszych dzieł - Dziady, na misterium w którym dane mam jest poznać uniwersalne prawdy o kondycji człowieka. Wraz z bohaterami, którzy biorą udział w przywoływaniu duchów, widz staje się uczestnikiem autentycznego przekazu uniwersalnych prawd o samym sobie. Prawd, do których dostęp umożliwiają im, „ci którzy przeszli na tamtą stronę świata", a które paradoksalnie wzbudzają rezonans, nie tylko w uczestnikach „Dziadów" ale również w każdym z nas.

W dzisiejszym stechnicyzowanym świecie, gdzie w szumie informacyjnym trudno znaleźć pierwotny przekaz - uczestnicząc w spektaklu - otrzymujemy tę możliwość. Możliwość zetknięcia się z prawdami moralnymi i ponadczasowymi - o których można próbować zapomnieć, ale które wciąż i wciąż obowiązują w naszym świecie, mimo, że Duchowości tak trudno jest znaleźć swoje miejsce. 

Dziady?

"Dziady" to nazwisko uroczystości obchodzonej dotąd między pospólstwem w wielu powiatach Litwy, Prus i Kurlandii, na pamiątkę dziadów czyli zmarłych przodków. Uroczystość ta sięga czasów pogańskich i przewodniczył jej kapłan i poeta - Guślarz
(Adam Mickiewicz)

"Spór między dobrem a złem, prawdą a kłamstwem, nadzieją, brakiem nadziei (w naszym spektaklu) rozstrzygnięty jest zgodnie z ludową wiarą, że ze zło zostanie ukarane i chrześcijańską wiarą w możność zwyciężenia zła dobrem.

Śledząc tworzenie się i artystyczną logikę tego przedstawienia, można zrozumieć w jaki sposób funkcjonuje wyobraźnia ludowa i w jakim z nią powinowactwie powstała sztuka, którą nazywamy sztuką romantyzmu. Ludowy i romantyczny jest przede wszystkim synkretyzm tej wyobraźni. Dla ludowego synkretyzmu charakterystyczne jest przenikanie się światów wysokiego i niskiego, boskiego i ludzkiego. Dzieweczka z „Ballad i Romansów" słyszy to, w co gawiedź wierzy głęboko a co jest naturalnie synkretyczne. To, co nie respektuje granic między sacrum i profanum, kulturą i naturą, przeszłością i teraźniejszością, między uczuciem i wiarą a naukową empirią."
(Krystyna Miłobędzka - Obecność - Wrocław)

Premiera: 24 listopada 2006

Co: Adam Mickiewicz "Dziady" cz. II
Miejsce: Teatr Arka, ul. Mennicza 3, wejście od ulicy Świdnickiej 28
Bilety: 10 zł ulgowy, 15 zł normalny
Kiedy: 23 i 24 lutego 2007, godz. 19.00

Reżyseria : Renata Jasińska
Muzyka : Aleksander Chudobin, Piotr Matuszewski
Scenografia : Elżbieta Roszczak i Jan Kot
(inspiracja twórczością Alaina Gaudebert )

Występują :
Zosia, Ewa - Ewelina Niewiadowska
Guślarz - Sylwester Różycki
Aniołki - Marta Hajdrych
Pan - Artur Borkowski
Kruk - Alexandre Marquezy
Sowa - Renata Jasińska
Chór, Chór Ptaków: Teresa Trudzik, Andrzej Kusiak, Jan Kot, Alicja Idasiak

Spektakl zrealizowano dzięki wsparciu finansowemu Wydziału Zdrowia Urzędu Miejskiego we Wrocławiu. Podczas tworzenia przedstawienia współpracowaliśmy z ośrodkiem „Ostoja" i „Caritas" .