Jaskinia - wystawa Programu Głównego TIFF Festival

Jaskinia
wystawa Programu Głównego TIFF Festival
2-26.09.2020

IP Studio
ul. Ruska 46a/4 piętro

Oprowadzanie kuratorskie: 4.09.2020, godz. 19.00
Oprowadzanie z Beatą Bartecką i Łukaszem Rusznicą: 5.09.2020, godz. 20:00
W jaskini – spotkanie storytellingowe z Agnieszką Wolny-Hamkało: 6.09.2020, godz. 14.00

Wyobraźmy sobie ludzi siedzących na dnie głębokiej jaskini dokąd blask słońca nie dociera. Są oni tak skowani, że nie mogą odwrócić głowy i widzą tylko ściany, dno jaskini. Z tyłu za nimi pali się ogień, a między ogniem a więźniami biegnie murek albo ścieżka, po której poruszają się inni ludzie noszący posągi albo rzeźby zwierząt. Skuci więźniowie widzą więc tylko cienie, co migocą przed ich oczami na ścianie i uważają te cienie za jedyną rzeczywistość, a nawet gdyby ktoś z nich mógł wyjść to z początku widząc te rzeczy, których cienie oglądał przedtem, byłby w takiej konfuzji, że tamte cienie brałby nadal za bardziej rzeczywiste a gdyby go wyciągnięto z jaskini na słońce blask by go oślepił i długo by trwało zanim by mógł sam słońce obejrzeć.
– Leszek Kołakowski, O co nas pytają wielcy filozofowie, o Platonie

Jaskinia znajduje odbicie w historii człowieka i jego myśli. Od początku naszego czasu jest nie tylko domem, ale i jednocześnie więzieniem. Alegoria Platona zdaje się rozchodzić niczym fala na tafli jeziora i rezonuje przez wieki aż do dziś w różnych formach. Trudność dystynkcji między tym, co rzeczywiste, a tym, co jest jedynie naszym wyobrażeniem, widzimy nie tylko w filozofii, ale także w psychologii czy fizyce.
Jaskinia to nie tylko fizyczna przestrzeń, tak ważna dla nas – ludzi jako pierwszy habitat i pierwsze miejsce tworzenia sztuki, ale także my sami z ciałami, świadomością i podświadomością. Na styku tych trzech aspektów rodzą się procesy poznania wynikające z nas samych, wymuszone przez zmienność naszej cielesności albo przez świat zewnętrzny.

Jaskinia, którą zamieszkuje 4 artystów i jeden kolektyw, to przestrzeń do przyjrzenia się różnym jej aspektom i porównaniom. Zastanowienia nad projekcjami świata zewnętrznego w nas samych (czy też na odwrót) oraz medytacji nad ciemnością i formami zamkniętego pomieszczenia lub ciała. Jest to również przestrzeń ukazująca, jak owe wyobrażenia rozpadają się na kawałki w zderzeniu ze starzejącym się ciałem.  

Artyści: Florian Amoser, Federico Berardi, Asger Carlsen, Łukasz Rusznica, IP Group (Jakub Lech, Dominika Kluszczyk, Bogumił Misala) + Ania Haudek
Kurator: Maciej Bujko
Produkcja: Monika Muszyńska
Konsultacja: Beata Bartecka, Łukasz Rusznica

fot. Łukasz Rusznica, z serii Wszystkie imperia upadną, 2020 / materiały prasowe