Urodziny Voo Voo

Każde urodziny to doskonały powód do świętowania. Jest możliwość spotkania się ze znajomymi, degustacji browarów, winka itp. trunków. Poza tym tego typu imprezy wiążą się zazwyczaj z dużą ilością muzyki i przede wszystkim szansy na dobrą zabawę. Rzecz ma się w ten sposób, gdy mówimy o imprezach „zwykłych zjadaczy chleba”, jednak gdy są to urodziny „wielkich i zasłużonych” polskiej sceny muzycznej, skala zjawiska przyjmuje nieco większy wymiar. W tym roku, czyli 2005, w miesiącu październiku solenizantami był zespól Voo Voo, a tak dokładniej to chodziło 20 urodzinki tej kapeli. Na przyjęcie zaproszony został każdy, kto dysponował 20 zlotową kwotą potrzebną na opłacenie wejściówki. Koncert odbywał się w Wytwórni Filmów Fabularnych, co z góry oznaczało sporą ekipę fanów. Tak też się stało, ludzie nie zawiedli.

Co się tyczy samego koncertu, to nie był to tylko i wyłącznie występ Wojtka Waglewskiego z zespołem. Jako pewnego rodzaju suport zagrał Leszek Janerka. Promując swój nowy album „Plagiaty”. Zadaniem wykonawców występujących przed gwiazdami wieczoru jest – jak to się już utarło – rozgrzanie publiki. Janerka nie miał z tym najmniejszego problemu. Zresztą nie ma się co dziwić, nie jest to debiutujący artysta, lecz człowiek, który ładnych wiele lat stoi na deskach sceny muzycznej. Drugim argumentem przemawiającym za wykluczeniem opcji beznamiętnego stania i ograniczeniu się wyłącznie do sączenia piwa jest rodzaj muzyki jaki prezentuje. Punk rock, nie pozwala bowiem na bierne uczestnictwo w koncercie.
Jeżeli natomiast chodzi o Voo Voo, to nie będę starała się tendencyjnie, wiernie odtwarzać listy wykonanych utworów. Skupię się na nieco innym aspekcie koncertu, a mianowicie na aranżach muzycznych. Ku zaskoczeniu publiczności kapela wystąpiła przy akompaniamencie  skrzypiec, wiolonczeli itp. – generalizując instrumentów smyczkowych. Osobiście byłam nastawiona nieco sceptycznie do tego zespołu, jednak po tym koncercie mogę podpisac się pod „staropolskim” przysłowiem, że tylko krowa nie zmienia poglądów. Voo Voo mimo wielkiej ilości lat spędzonych na scenie nie „przejadło się” i nie znudziło fanom.
Poza tym warto zauważyć, ze muzycy zastosowali niezmiernie ciekawy zabieg muzyczny – łącząc rockowe granie, z instrumentami nieco bardziej klasycznymi i podchodzącymi raczej pod klimat muzyki poważnej. Nie jest to oczywiście pierwsza tego typu próba (myślę tu również o innych wykonawcach, którzy w swojej karierze mieli już takie występy) jednak nie da się ukryć, że efekt końcowy koncertu jest niesamowity.
Podsumowując: rock w wykonaniu Janerki i klasyczne smyczki, stworzyły niezłą mieszankę dobrej zabawy. Tak na marginesie, chciałam jeszcze wspomnieć, że był to rodzaj zabawy, który stanął w opozycji do wydarzenia, które miało miejsce niespełna tydzień temu. Mam tu na myśli koncert zespołu Zakopower, na który przyszła symboliczna liczba ludzi nieco ponad – 20. I chyba w tym przypadku teza, iż wszystko co nowe i świeże jest na szczytach i przyciąga uwagę społeczeństwa nie sprawdza się, a „starzy” wykonawcy nie idą w niepamięć, tylko nadal usilnie i z zadowalającym skutkiem rozgrzewają publikę, tworząc niepowtarzalne klimaty.

 Foto: www.wosp.org.pl

Dorota Kowalska