Gorąco w W-Z klubie

Po wydaniu w maju „Zaprzepaszczonych Sił Wielkiej Armii Świętych Znaków” zespół Coma natychmiast wyruszył na wiosenne koncerty plenerowe. Wkrótce po nich łodzianie zostali zaproszeni praktycznie na każdy liczący się letni festiwal rockowy. Tym sposobem trasa promocyjna płyty odbywa się dopiero jesienią i to właśnie w jej ramach odbył się wczorajszy koncert w klubie W-Z we Wrocławiu.

Suport

Występ Comy miał być poprzedzony suportem, jednak nic takowego się nie odbyło. I to chyba z korzyścią dla grupy mającej poprzedzać, jak i dla samej publiczności. Przy unikalnych emocjach, jakie wytwarza koncert Piotra Roguckiego z zespołem i możliwościach czasowych ich występu, suport jest raczej nie na miejscu. Gdy jeszcze nikt nie wiedział, że Coma wyjdzie tego wieczoru jako jedyna, już cały klub W-Z wypełniał się okrzykami nazwy „gwiazdy wieczoru”.

Koncert

Novum na jesiennej trasie jest ciekawa scenografia oparta na 3 telewizorach i telebimie wyświetlającymi prezentacje multimedialne. Pozwoliło to na dosadniejsze podkreślenie i tak mocnych słów takich utworów, jak: „Wojna” (obrazy z zamachu na WTC), „Tonacja (Sygnał z piekła)” (popularny w internecie filmie „Super partia” i fragmenty różnych programów informacyjnych), czy „Schizofrenia”.

Lekcja rytmiki

Blisko rok temu w rozmowie z Piotrem Roguckim udało nam się ustalić, że wrocławska publiczność zawsze gorąco przyjmuje Comę i nierzadko tylko tutaj udawało się przemycić rozbudowane utwory u nikogo nie powodując znudzenia. „Tylko nie mają poczucia rytmu przy klaskaniu” – kwitował wtedy Roguc. Podobnie było i tym razem, gdy w niektórych momentach Piotr próbował nabić publice rytm, po czym obserwując efekty po prostu łapał się za głowę.

Repertuar

Mimo dwóch i pół godziny grania Comy, nie udało im się odświeżyć wszystkich utworów z obu płyt, nie wspominając już o tych sprzed pełnometrażowych wydawnictw. Chłopaki zagrali takie utwory, jak m.in.: „Sierpień”, „Listopad”, „Zbyszek”, „Nie ma Joozka”, czy „Leszek Żukowski”. Politykom zadedykowali wcześniej wspomnianą „Tonację” oraz „Nie wierzę skurwysynom”. Niestety z niedoczekaniem publiczność prosiła o „Sto tysięcy jednakowych miast”, „Pasażera”, czy „Ciszę i Ogień”. Mimo tych kilku braków, koncert należy uznać za udany.

Zobaczył i wysłuchał: Maciej 'maciek' Jaros

---