W starym kinie: Gorączka złota

Arcydzieło komedii i bodaj najsłynniejszy film Chaplina. Jego akcja rozgrywa się na Alasce wśród poszukiwaczy złota. Charlie jest jednym z nich. Jego przyjaciel, Jim (Mack Swain), znajduje żyłę złota. Jednak radość z odkrycia trwa krótko - uderzony w głowę traci pamięć. Tymczasem Charlie zakochuje się w piękności z baru. Umawiają się na kolację w jego domku. Charlie trudzi się jednak na darmo. Dziewczyna nie przychodzi. Zasmucony odgrywa słynny taniec bułeczek nadzianych na widelce. Po jakimś czasie Charlie spotyka Jima. Ten przypomniał sobie o żyle złota i, nie pytając przyjaciela o zdanie, zabiera go do swego baraku. Odcięci od świata walczą o przetrwanie. Charlie gotuje buty, przyrządza spaghetti ze sznurowadeł. Gruby Jim z głodu halucynuje - widzi Charliego jako gigantycznego kurczaka. Omal nie dochodzi do zbrodni. Przyjaciele odkrywają w końcu złoto. Charlie zostaje milionerem. Na statku, poproszony przez dziennikarzy, zakłada stare ubranie. Nagle potyka się i spada na niższy pokład, pełen emigrantów. Wśród biedaków odnajduje piękność z baru. Wszystko kończy się szczęśliwie. „Gorączka złota” okazała się wielkim sukcesem i przyniosła Chaplinowi 2 miliony dolarów zysku w pierwszym roku wyświetlania.