Monologi Waginy

Eve Ensler to urodzona 25 maja 1953 r. amerykańska dramatopisarka, performerka, aktywistka i walcząca feministka. Sławę przyniosły jej właśnie Monologi waginy  pierwotnie monodram, po raz pierwszy wystawiony w 1996 z udziałem autorki. Sztuka powstała jako efekt ponad dwustu rozmów, jakie Ensler przeprowadziła z kobietami, pytając je o poglądy na płeć, seksualność, ciało i przemoc wobec kobiet.

Złożona z bezpruderyjnych monologów sztuka stała się prawdziwym hitem. Ensler doskonale trafiła, wypełniając lukę w dyskursie o kobiecej seksualności. Wagina, choć daje życie i jest kwintesencją SŁABEJ płci, jest kompletnie nieznana. Nie tylko dla mężczyzn, ale przede wszystkich dla kobiet, które od ich wagin odgradzają: wstyd, kompleksy, poczucie winy. Akceptacja siebie, utożsamienie się ze swym ciałem to dla Ensler początek poznawania własnego JA, początek niezbędny, by stworzyć osobowość kobietę, która nie wstydzi się siebie i potrafi walczyć o swoje. Monologi potrafią być też radosne pokazują radość poznawania siebie, odkrywania własnej zmysłowości.

Pokłosiem spektaklu było powstanie ruchu i fundacji V-Day, która zajmuje się zbiórką pieniędzy na pomoc kobietom, które zostały ofiarami przemocy, gwałtów i molestowania. Monologi waginy doczekały się premier w prawie trzydziestu krajach. Wśród aktorek, które brały udział w licznych przedstawieniach znajdziemy takie gwiazdy jak Cate Blanchett, Glenn Close, Jane Fonda, Kate Winslet, Meryl Streep, Salma Hayek i Whoopi Goldberg.

Po raz pierwszy Grażyna Popowicz zrealizowała Monologi waginy w 2003 r. W wywiadzie udzielonym wtedy Małgorzacie Matuszewskiej z Gazety Wrocławskiej mówiła: To jest przedsięwzięcie teatralne, nie terapeutyczne. Natomiast to, że spektakl spełnia rolę swego rodzaju katharsis, obala społeczne tabu poruszania tematów cielesności kobiety, to już zupełnie inna sprawa. Planowane są spotkania po spektaklu z widzami. Wynika to z faktu, że jak się okazuje, wiele osób czuje potrzebę rozmowy na ten temat. Jeszcze jedno ? nie chciałabym, aby czytelnik po przeczytaniu naszej rozmowy wyniósł wrażenie, że jest to spektakl bardzo poważny. Mam nadzieję, że widzowie będą się świetnie bawili. Są w tym spektaklu fragmenty zarówno bardzo śmieszne, jak i smutne, zmuszające do refleksji.

reżyseria: Grażyna Popowicz
scenografia i kostiumy: Elżbieta Terlikowska
tłumaczenie: Hanna Szczerkowska
obsada: Ewelina Paszke-Lowitzsch, Bogda Sztencel, Małgorzata Kałuzińska

czas trwania spektaklu: 70 minut

Źródło: materiały promocyjne organizatora