Zemsta czerwonych bucików

Philip-Dimitri Galás – dramaturg, aktor, artysta cyrkowy i plastyk – był twórcą nowej formy scenicznej, którą sam nazwał „Avant-Vaudeville”. Wyrosła ona z jego własnych doświadczeń nabytych podczas pracy w europejskich i amerykańskich teatrach, cyrkach i kabaretach. Przykładem tej formy jest monodram Zemsta czerwonych bucików, który przyniósł autorowi znaczące wyróżnienia (m.in. Weekly Theatre Award oraz The Drama-Logue Award). 

Ze swobodą, dowcipem i ironią Stolarski przez godzinę opowiada historię artysty pracującego w amerykański show-biznesie, muzyka, który kiedyś był „sławną dziecięcą gwiazdą, śpiewającą sensacją podróżnych scen”. Teraz pozostały mu jedynie niespełnione młodzieńcze ambicje i bezowocne oczekiwanie na wielki sukces. Teraźniejszość to koszmar z najczarniejszych snów każdego artysty: gra na kontrabasie na weselach – nie „do kotleta”, lecz „do resztek na talerzu, do tego, co się nie zmieściło…”. Przeszłość ciąży nad nim jak klątwa rzucona przez dziecięcą piosenkę o „czerwonych bucikach”. Klątwa, od której wciąż, na nowo „każdej nocy” próbuje się uwolnić.

Tekst został przetłumaczony przez Sławomira Michała Chwastowskiego specjalnie dla Janusza Stolarskiego. Jest to dramat muzyczny, choć nie powstał do niego żaden zapis nutowy. W utworze muzyką jest sam aktor, wypowiadany przez niego tekst i wykonywane czynności. 

Wykonanie: Janusz Stolarski
Przekład i reżyseria: Sławomir Michał Chwastowski
Oprawa plastyczna: Bohdan Cieślak
Realizacja świateł: Renata Stolarska
Prapremiera europejska: 10 lutego 1995, Teatr Polski w Poznaniu
Czas trwania: 60 minut
Na podstawie tekstu Zemsta czerwonych bucików Philipa-Dimitriego Galása

Fot. Miłosz Michalak 

Janusz Stolarski jest niezależnym artystą teatralnym, reżyserem, pedagogiem, absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, od ponad 20 lat związanym z Poznaniem. W latach 1990–2002 był zatrudniony w Teatrze Polskim w Poznaniu. W latach 1986–1988 aktor Drugiego Studia Wrocławskiego, pracował również m.in. w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, Teatrze Ósmego Dnia w Poznaniu, Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Teatrze STU w Krakowie, Teatrze Studio w Warszawie, Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu, Teatrze Usta Usta (razem z Marcinem Liberem). Od 1994 roku współtworzy Stowarzyszenie Teatralne ANTRAKT (Aktualnie Niezależne Towarzystwo Różnorakich Aktywności Teatralnych). Autor m.in. monodramów Ecce Homo (1991), Zemsta czerwonych bucików (1995), Orfeusz i Eurydyka (2001), Grabarz królów (2001), Kod (2005), Hiob, mój przyjaciel (2013). W 2005 roku współpracował przy reżyserii i wystąpił w spektaklu Przypadki Pana von K. Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu. Prowadzi warsztaty teatralne w kraju i za granicą. Od 2008 roku sprawuje opiekę artystyczną nad Teatrem -21, który od 2014 roku funkcjonuje jako Teatr Korybant, a od 2011 nad grupą teatralną +50 (Stowarzyszenie Jarocin XXI).