Opis
Wyobraźcie sobie trudno dostępny zamek, a wokół niego ocean, który przecinają oceaniczne prądy. Ciemny las, przez który nie wiedzie żadna ścieżka. „Król o tysiącu twarzy” wyrusza w podróż, prowadzony przez swą piękną wybrankę, kobietę-dżina. Ona jest Czarodziejką, Undine, Anną Livią Plurabelle. On jest Percevalem, Dantem, Finneganem.
Działania fizyczne, monologi i śpiew pozwalają performerom na nowo odkryć mit. Spektakl porusza tematy płci biologicznej i kulturowej, osobistej mitologii, żywych i umarłych. To performans ciała i głosu, „intonujący” życie Faraone i Rose’a.
Performerzy „budują most” – zarówno Rose, jak i Faraone poruszają się tam i z powrotem, od własnego wnętrza ku drugiej osobie. Uczestniczą w wymianie, dzieląc się niezbędnym do życia oddechem. Rytm tej wymiany, tytułowe wahadłowe drzwi, jest mostem do niezależności. Performerzy przemierzają pejzaże swojego życia, plądrując je i radośnie celebrując. Nawiązują ze sobą kontakt, zrzucając warstwy martwej skóry przez działania z obiektami (drewnem, kamieniem, miękkim metalem, wodą, tkaniną). Rose i Faraone ukazują intensywność i rytuał swojego wewnętrznego mitu. Dzielą się jego energią, formułując wezwanie do tworzenia.
Gdy stajemy się naprawdę sobą, zmieniamy się w wahadłowe drzwi i jesteśmy od wszystkiego niezależni, a zarazem od wszystkiego zależni. To właśnie jest absolutna wolność. - Shunryū Suzuki
Na cmentarzu
w burdelu
przy ognisku
dragując rzekę
zbierając żniwo
bieg rzeki
miejsce naszego urodzenia
swobodnie płynąc
płynąc, wolni
teraz na zawsze
Reżyseria: Peter Rose
Występują: Peter Rose i Annamaria Faraone
Czas trwania: 50 min.
W Wahadłowych drzwiach wykorzystano między innymi teksty: Tristan Gottfrieda von Strassburga, Wydrążeni ludzie i Cztery kwartety T.S. Eliota, Undine GehtIngeborg Bachman, Parsifal Wolframa von Eschenbacha oraz Finnegans Wake Jamesa Joyce’a.
Peter Rose urodził się w 1955 roku w Nowym Jorku, gdzie w roku 1977 uzyskał dyplom Columbia University. W latach 1977–1981 uczestniczył w działaniach parateatralnych Teatru Laboratorium: Medytacje na głos Ludwika Flaszena i ośmiodniowych warsztatach Ryszarda Cieślaka oraz w projekcieDrzewo ludzi (1978/1979), a także Teatrze Źródeł (1980). W latach 1977–2006 stworzył spektakle The Circular Heavens, Over the Wall Stories, Berlin Zoo, Loyaltown, USA!, Diamond Fever, test-traveler/polar star oraz Cleansing the Senses. W latach 1990–1991 Berlin Zoo zostało zrealizowane w wersji telewizyjnej, otrzymując wyróżnienie Amerykańskiego Instytutu Filmowego w kategorii nowych gatunków performatywnych. W okresie 1984–1986 Rose prezentował swoje solowe spektakle Over the Wall Stories, Loyaltown, USA! oraz Berlin Zoo w Niemieckiej Republice Federalnej. Oczyścić zmysły (Cleansing the Senses) miało swoją premierę w 2005 roku w Instytucie Grotowskiego. Rose jest jednym z założycieli Performing Space 122 w Nowym Jorku.
Annamaria Faraone urodziła się i wychowała we Włoszech. Studiowała języki obce i literaturę, równocześnie rozwijając swoje zainteresowania w dziedzinie językoznawstwa, mitologii i antropologii. Poszukując sposobów na bardziej twórcze uczenie języków, trafiła na ślad Jerzego Grotowskiego. Od 2007 roku pracuje w Berlinie z Peterem Rosem/Practical Works. W 2008 roku uczestniczyła w warsztatach Zygmunta Molika. Od roku 2008 przygotowała solowe spektakle Dear Pritti, Real and Reality, Camille oraz Cassandra, który zaprezentowała w 2014 roku w Berlinie, dedykując go pamięci ofiar katastrofy w Fukushimie.
Practical Works to założony przez Petera Rose’a w Berlinie w latach 2005–2006 projekt, w którym bierze udział niewielka grupa artystów i znajomych. Ma on na celu stworzenie warunków, w których uczestnicy mogą grać naprawdę, całymi sobą; biorą też udział w procesie tworzenia narzędzi twórczych i duchowej praktyki, który trwa całe życie i jest wyzwaniem wobec ich człowieczeństwa i możliwości rozwoju. W ramach swojej działalności Practical Works prowadzi trening aktora w zakresie ciała i głosu, warsztaty Awakening Practice i realizuje spektakle. W 2009 roku, z okazji obchodów Roku Jerzego Grotowskiego w Berlinie, Peter Rose/Practical Works zorganizował, przy wsparciu Instytutu Grotowskiego, sesję Awakening Practice.
