Teatr
Szepty i krzyki

Szepty i krzyki

  • 2015-10-18, , godzina 18:00
  • 25/30/35/40 PLN
  • Teatr Polski - scena im. J.Grzegorzewskiego, Wrocław

Opis

Toneelgroep Amsterdam
Amsterdam – Holandia
Ingmar Bergman
Szepty i krzyki
Kreten en gefluister
Viskningar och rop

przekład: Peter van Kraaij, reżyseria: Ivo van Hove, dramaturgia: Peter van Kraaij, scenografia: Jan Versweyveld, kostiumy: Wojciech Dziedzic, muzyka: Roeland Fernhout, reżyseria światła: Tal Yarden, obsada: Agnes: Chris Nietvelt, Maria: Halina Reijn, Frederik; Pastor: Hugo Koolschijn, Karin: Janni Goslinga, Anna: Maria Kraakman, Joakim: Lekarz: Roeland Fernhout;

premiera: 20 marca 2009 w deSingel w Antwerpii, czas trwania: 100 minut [bez przerwy], koproducenci: deSingel w Antwerpii; Ingmar Bergman International Theatre Festival 2009 w Sztokholmie

przedstawienie powstało dzięki współpracy z agencją prawa autorskiego ALMO, wystawienie w porozumieniu z Josef Weinberger Limited w Londynie za zgodą Ingmar Bergman Foundation, www.ingmarbergman.se

W Szeptach i krzykach, filmie nakręconym w roku 1972 przez Ingmara Bergmana, stajemy się świadkami samotnego umierania chorej na raka Agnes. W ostatnich chwilach życia towarzyszą jej przybyłe z daleka siostry – Karin i Maria. Żyją one jednak własnymi sprawami, uwikłane w poważne problemy uczuciowe i rodzinne. Najbardziej serdeczną i najbliższą dla chorej okaże się służąca i opiekunka Agnes – Anna. Ludzki los jest u Bergmana w sensie metaforycznym porównywalny z męką Chrystusa: Golgota Agnes kończy się więc sceną nawiązującą do motywu piety.

Ivo van Hove przeniósł akcję swojego spektaklu w czasy i dekoracje współczesne. Umierająca Agnes nagrywa na wideo świadectwo swego bólu, chcąc tym performansem pozostawić po sobie ślad. Odchodzenie ze świata uwypukla głębokie osamotnienie bohaterki i jej wielki głód miłości czy choćby bliskości innych. Gehennę Agnes współtworzą choroba i przejmujący chłód rodzeństwa. „Van Hove pokazuje śmierć kobiety w jednej długiej, prawie niemej scenie. Jest ona poruszająco piękna, jeszcze bardziej przejmująca niż sceny umierania w jego wcześniejszym przedstawieniu poświęconym chorobie, czyli Aniołach w Ameryce. [...] Przedstawienie ma cechy performansu, obrządku religijnego. [...] Scenografia Jana Versweyvelda staje się kolejnym bohaterem spektaklu. Wokół łóżka znajdują się ekrany wideo, lampy, szklane ściany, a obok wydzielona przestrzeń kuchenna. Białe neonowe światło podkreśla kliniczny charakter otoczenia, które stanowi przeciwwagę dla elastycznego aktorstwa Nietvelt. Kiedy jej postać umiera, zawieszona kamera huśta się tam i z powrotem w kierunku jej twarzy, jak ramię metronomu”. [Wilfred Takken, „NRC Handelsblad”]

Ostatnio dodane
Popularne
PPA 2024 Tukany
44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: ujawniono wygląd Tukanów [FOTO] Wrocław

Wydarzenie odbędzie się we Wrocławiu już w dniach 15-24 marca 2024 roku.