Camille

Camille

Spektakl Kamili Klamut we współpracy z Marianą Sadovską

Spektakl prezentowany w ramach „Monosytuacji 3. Cyklu małych form teatralnych”

Występują: Kamila Klamut, Ewa Pasikowska
Muzyka: Mariana Sadovska
Współpraca reżyserska: Mariana Sadovska, Carol Brinkmann Ellis, Vivien Wood, Alexandra Kazazou
Światła: Bartosz Radziszewski
Współpraca scenograficzna: Bajka Tworek
Rzeźby wykonały: Marianna Lisiecka, Magdalena Węgrzyn
Tłumaczenie tekstów na język angielski: Ewa Pasikowska
Redakcja tłumaczenia: Anne Dennis

Premiera: 27 lutego 2014, Instytut Grotowskiego
Czas trwania: 50 min

W spektaklu wykorzystano fragmenty listów Camille Claudel w przekładzie na język polski Marie Magneron i Magdaleny Spytkowskiej oraz wiersze Zuzanny Ginczanki.

Specjalne podziękowania dla Jarosława Freta.
Spektakl dedykuję mojej Siostrze.

Camille Claudel była rzeźbiarką, siostrą Paula Claudela, przez dziesięć lat towarzyszką życia i twórczości Augusta Rodina, zmarła siedemdziesiąt lat temu. Ostatnie trzydzieści lat swojego życia spędziła w zakładzie psychiatrycznym. Myśląc o niej, przywołuję niektóre fakty z jej życia i zastanawiam się, jak je nazwać, ubrać we własną wrażliwość. Oto przyjazd dawno niewidzianej przyjaciółki wywołuje kaskadę wspomnień… / Kamila Klamut

Moje – myślałam; ja – myślałam; tamci – myślałam; ich – myślałam 
– oto się piętrzy
twardo przed światem
wrogi
forteczny
wał
barykadą –
tak nas rozdziela: mnie i resztę słów nieprzebyty, nieufny nawał; 
głową o mur nie przebijesz ściany.
Zamknięto pokój.
Samotność. 

Fragment wiersza Zuzanny Ginczanki Zza barykad z tomiku Udźwignąć własne szczęście

Kamila Klamut jest absolwentką kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Od połowy lat dziewięćdziesiątych ściśle związana z Ośrodkiem Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, następnie (od 2007 roku) z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego. Na zaproszenie Grzegorza Brala i Anny Zubrzyckiej w 1996 roku uczestniczyła w pracach nad powołaniem Teatru Pieśń Kozła oraz grała w pierwszym spektaklu zespołu, Pieśń kozła – dytyramb. Od 1999 roku współpracuje z Jarosławem Fretem, z którym wyprawiała się do różnych zakątków świata w poszukiwaniu najstarszych zachowanych form muzyki. Jest współinicjatorką powstania Teatru ZAR. Gra we wszystkich częściach tryptyku Ewangelie dzieciństwaprezentowanego m.in. w Londynie, Florencji, Paryżu, Los Angeles, Chicago, Kairze, Seulu, New Delhi oraz w Edynburgu, gdzie w sierpniu 2012 roku podczas festiwalu Fringe spektakl Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie zdobył prestiżowe nagrody: Total Theatre w kategorii teatr fizyczny oraz Herald Angel. Obecnie bierze udział w najnowszym projekcie Teatru ZAR, „Armine, Sister”. 

Mariana Sadowska jest znakomitą pieśniarką i aktorką ukraińską, mieszkającą obecnie w Kolonii w Niemczech. W swojej pracy czerpie z bogatej ukraińskiej tradycji muzycznej. Materią jej twórczości są głównie ukraińskie pieśni ludowe, istotą jej działań scenicznych natomiast to, co dzieje się na styku tych pieśni i jej całkowicie nieludowej, współczesnej i wspartej niezwykłymi możliwościami głosowymi wyobraźni artystycznej. Obwołana przez krytyków muzycznych „ukraińską Björk”, spędziła w Polsce dziesięć lat, pracując jako aktorka Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Od kilku lat buduje solową karierę, koncertując na całym świecie. W 2013 roku otrzymała najbardziej prestiżową nagrodę niemieckiej branży muzycznej RUTH, przyznawaną w kategorii folk, etno i world music, a także zadebiutowała kompozycją requiem Czarnobyl. Żniwa, które zostało przez nią wykonane wraz z muzykami z Kronos Quartet na scenie Teatru Narodowego w Kijowie oraz w Lincoln Center w Nowym Jorku.