Zuzanna i starcy
Opis spektaklu
Fascynacja kobietą i jej urodą, tym, co jak magnes irracjonalnie każe się w niej zatracić, jest naturalną sferą pojęcia pożądania. Takie uczucie wyzwala u dwóch starców, sędziów z Babilonu, Zuzanna – piękna i bogobojna córka Chikiasza. Każdy kolejny dzień potęgował uczucia leciwych mężczyzn. Szukali okazji i możliwości, by zmysłową i powabną dziewczynę zdobyć. Swoją wyobraźnię potęgowali regularnym śledzeniem i podglądaniem kobiety podczas kąpieli. Wiek mężczyzn, żądnych zdobycia Zuzanny, nie był przeszkodą w tych planach. Gorączka, która ogarnęła ich podczas kolejnego spotkania, wyzwoliła pożądanie i pragnienie obcowania z nią. Jednak lojalność wobec męża kazała wiernej kobiecie odrzucić zaloty. Zemsta starców była jedyną odpowiedzią na taką postawę. Uczucie niespełnionej żądzy zamienili w oskarżenie o cudzołóstwo, które w tamtej obyczajowości równało się wyrokowi śmierci. Od fałszywego osądu ratuje Zuzannę prorok Daniel. Pojawienie się go, ukazuje triumfujące dobro i sprawiedliwość. Zuzanna zostaje uniewinniona, a zawistni sędziowie, składający fałszywe zeznania, skazani na śmierć.
Zuzanna i starcy – bezsłowny obraz, wypełniający czas spektaklu, jest próbą zajrzenia do tych pokładów ludzkiej wrażliwości i namiętności, które wyzwalają zachowania i postawy człowieka, w różnych porach jego wieku, wobec kobiety. Kobiety, która swoją tajemnicą i erogennością prowadzi w świat, gdzie rozsądek i zasady spalają się, jak bohaterowie przywołanych wydarzeń. Te rozżarzone węgle pragnień, pożądań, a nade wszystko spełnień potrafią zamienić w popiół jego autorów.
Leszek Mądzik