Makbet

Nowa sztuka wyreżyserowana przez Renatę Jasińską wypływa z jej potrzeby analizowania i poetyckiego przetwarzania literatury najwyższych lotów, podejmowania tematów uniwersalnych, penetrowania najgłębszych zakamarków ludzkiego serca. Są one zapełnione najciemniejszymi uczuciami: żądzą władzy, posiadania, strachem, pychą, nienawiścią, w końcu samotnością i rozpaczą. Nawet miłość, choć wielka, wydaje się wynaturzona.

Sztuka Makbet jest również współczesnym studium władzy, władzy która wyniszcza człowieka także w obecnym  świecie. Na przykładzie nie tak dawnej historii wymienić można takie postacie jak choćby Lenin, Hitler czy Stalin jak również obecnych dyktatorów którzy pod płaszczykiem demokracji nie różnią się tak naprawdę niczym od Głównego bohatera- Makbeta. Nie daje to jednak odpowiedzi na najstarsze pytanie: Dlaczego istnieje człowiecze zło? Skąd się wzięło? Czy przybyło wraz z Czarownicami, gdy rzeczywistość ponaddoczesna wdarła się w świat Makbeta, czy kiełkowało w nim już od jakiegoś czasu, podlewane krwią wojenną i zdobywanymi zaszczytami? 

A może to nie Makbet jest zły, tylko kobieta, którą pokochał? Wreszcie - może dobrze czynią, chcąc zniszczyć sztuczny świat, który opiera się na starych, spróchniałych wartościach...

Reżyserka, kładąc nacisk na uniwersalność tekstu i zawierając ją również w scenografii, kostiumach oraz muzyce, snuje opowieść o człowieku, który wierzy, że „siłą stworzy sobie los według własnej woli" (S. Mrożek), podczas gdy każde jego kolejne działanie powoduje, że zaciska sobie na szyi pętlę. To także opowieść o parze kochanków, która kilkaset lat później mogłaby się wcielić w bohaterów filmu Urodzeni mordercy Olivera Stone'a. To również hołd złożony siłom nadprzyrodzonym, którym człowiek oprzeć się nie może.