Inscenizacja nieznanej w Polsce, ale często granej na najważniejszych scenach europejskich sztuki Ödöna von Horvátha – opowieści o miłości w czasach kryzysu. Autor był "kronikarzem drobnomieszczańskiej świadomości" w okresie narastającego faszyzmu. Centralny temat jego twórczości to walka między jednostką a społeczeństwem, głównym zaś, na ogół tragikomicznym "bohaterem" było drobnomieszczaństwo, ludzie zubożali w wyniku inflacji i kryzysu gospodarczego, bezrobotni, rozczarowani, dlatego szczególnie podatni na populistyczne hasła demagogów. Dzięki zmysłowi obserwacji, wyczuleniu na wymowę szczegółu i wirtuozerskiemu posługiwaniu się językiem potrafił Horváth w sztukach ludowych łączyć realizm z pośrednio wyrażanym zjadliwym krytycyzmem.