Szekspir, staroislandzka tradycja, Beckett i kubizm jako inspiracje "Wyspy" [FOTO]

Szekspir, staroislandzka tradycja, Beckett i kubistyczne malarstwo to inspiracje dla twórców „Wyspy”. Spektakle premierowe już 1, 2, 3 i 4 grudnia.

Zobacz zdjęcia z próby przed premierą>>

Spektakl „Wyspa” inspirowany jest  „Burzą” Williama Szekspira. Ostatnie dzieło dramatopisarza to najbardziej poetycki , wypełniony metaforami tekst. Stał się on impulsem do dalszych poszukiwań twórców, którzy zrezygnowali z adaptacji „Burzy”,  traktując dzieło mistrza jako punkt wyjścia do rozważań nad ludzkim zagubieniem i samotnością. – W „Burzy” znaleźliśmy wątki pozwalające mówić o ludzkiej wyobraźni, ruchu i swobodnej myśli przez pryzmat piękna, dobra i prawdy. Odwoływanie się do tych wartości to dziś anarchizm – mówi Grzegorz Bral, dyrektor Teatru Pieśń Kozła i reżyser spektaklu.

Beckett, islandzka tradycja i stłuczone szkło

Dla twórców „Wyspy” Szekspir to niejedyna inspiracja. Drugim jej źródłem, niezwykłym i intrygującym, jest też staroislandzka tradycja opowiadania umierającemu snu, w którym obudzi się po śmierci. – Można powiedzieć, że my na scenie opowiadamy piękny sen umierającemu światu, którym rządzą manipulacja, kłamstwo i brzydota. Wyspa stanowi zwierciadło i punkt odniesienia dla wyobraźni, która szuka ocalenia. Od nas zależy, w jakim śnie się obudzimy – dodaje Grzegorz Bral.  Ważnym źródłem inspiracji dla reżysera „Wyspy” jest również twórczość Samuela Becketta, zwłaszcza jego dzieło „Czekając na Godota”. – Czytam szekspirowską „Burzę” przez Becketta, dlatego „Wyspa” jest spektaklem utrzymanym w abstrakcyjnej, becketowskiej formie. Istotne są dla mnie również skojarzenia z malarstwem kubistycznym, plastycznie obrazującym popękanie osobowości współczesnego człowieka. Nasza tożsamość przypomina stłuczone szkło, nie ma w niej mocnych punktów oparcia, nic już się nie liczy, zostało tylko szaleństwo, które samo się odtwarza. O tym także opowiada „Wyspa” – podkreśla Grzegorz Bral.

Ekspresja dwóch żywiołów

Na scenie zobaczymy łącznie 19 osób. „Wyspę” tworzą  aktorzy Teatru Pieśń Kozła oraz tancerze z holenderskiej grupy INNE, kierowanej przez wybitnego choreografa tańca współczesnego Ivána Péreza. – To pierwszy nasz projekt, w którym na taką skalę łączymy nowoczesny chór z tańcem współczesnym. Przypomina to zderzenie dwóch żywiołów, ożywcze i otwierające przed nami nowe możliwości. Taniec współczesny zawsze mnie intrygował, bo to rodzaj buntu przeciw skostniałym, narzuconym, rygorystycznym normom społecznym – opowiada Grzegorz Bral.

Muzykę, podobnie jak w przypadku słynnych „Pieśni Leara”, stworzyli Jean-Claude Acquaviva i Maciej Rychły. Autorką pieśni jest Alicja Bral. Spektakl będzie oszczędny pod względem formalnym. Scenografia i kostiumy utrzymane będą w czerni i bieli. – Spektakl jest podzielony na poematy. Każdy z nich przypomina malowanie obrazu za pomocą wyrazistych, niezwykle plastycznych środków ekspresji, dopełnionych polifoniczną muzyką najwyższej próby – wyjaśnia Grzegorz Bral.

Premierę najnowszego spektaklu Teatru Pieśń Kozła zobaczymy już jutro, a kolejne przedstawienia 2, 3 oraz 4 grudnia w siedzibie teatru.

Bill Gates polskiego teatru

„Wyspa” to już drugi premierowy spektakl Teatru Pieśń Kozła w tym roku. Wcześniej zaprezentował przedstawienie „Crazy God”, inspirowane „Hamletem” Szekspira. Zespół ma również za sobą niezwykle udane tournée po czterech kontynentach. Ze względu na intensywność i rozmach działania Grzegorz Bral został w mediach nazwany Billem Gatesem polskiego teatru. – Faktycznie, nie tylko wykorzystujemy różne możliwości, lecz również stwarzamy nową przestrzeń do działania. Pokazujemy, że teatr ma przyszłość i jesteśmy za to doceniani na świecie – podsumowuje Grzegorz Bral.

ip

fot. Mateusz Bral/materiały prasowe