Opis
Czerpiąc z doświadczenia w balecie, gimnastyce, teatrze i tańcu współczesnym, Ziya Azazi szuka doskonałości ekspresji artystycznej. Artysta urodził się w 1969 r. w Antiochii w Turcji. Od 1994 r. przebywa w Wiedniu i ma austriackie obywatelstwo. W latach 1986-1991 studiował górnictwo na Politechnice w Stambule oraz uprawiał gimnastykę. Od 1990 do 1994 roku współpracował z Teatrem Narodowym – wówczas powstały jego pierwsze choreografie. Pięć lat później zaczął samodzielnie uczyć się tradycyjnego tańca sufich (wirujących derwiszów) i stworzył wiele układów tanecznych interpretujących ten motyw, co odzwierciedlają jego solowe przedstawienia. Dwa spektakle: Dervish in Progress i 'Azab’ Azazi połączył w sztukę pt. Dervish, z którą występuje na całym świecie.
'Azab można uznać za abstrakcyjną narrację na temat relacji między ludźmi, którzy praktykują radykalne obrzędy, których życie jest ukształtowane przez system wierzeń oraz ich – przyjemne i jednocześnie bolesne – podróże. Projekt ten jednak skupia się głównie na wyrażeniu przez artystę własnego przekonania o kwestii ruchu. Aby osiągnąć upragniony minimalizm w tańcu, mierzy się z wyzwaniem, jakie stanowi ciągłe wirowanie – znowu zarówno przyjemne, jak i bolesne. Zatem 'Azab, czyli „agonia”, to nie tylko droga dostępna dla osoby wyszkolonej w wirowaniu, ale także indywidualna i męcząca podróż Azaziego w poszukiwaniu właściwych, swoistych gestów artystycznych.
Wyposażony w rezultaty poszukiwań podczas wszystkich etapów agonii ('Azab), w spektaklu Dervish in Progress artysta przedstawia natomiast derwisza, który może już cieszyć się swoim osiągnięciem. Charakter nowego tańca sugeruje również dodatkowy walor: radosną i ekstatyczną powtarzalność – szybkie zapętlanie wirowania, które prowadzi do transu. Ziya Azazi wykonał ten taniec już ponad dwieście razy, jako derwisz – postać ze sztuki, ale także jako artysta-choreograf potrafi więc oddać na scenie upajanie się własnym sukcesem. Walka ze spódnicami oraz możliwe konotacje tej formy ruchu z 'Azab nabierają spektakularnej formy w Dervish in Progress, ukazując radość i dumę z nabytej umiejętności.