Brave Festival: Sarpam Thullal

Sarpam Thullal to rytuał poświęcony Bóstwom Wężowym (żeńskiemu – Nagayakshi i męskiemu – Nagarajavu), który pochodzi z Kerali – stanu w południowych Indiach. Podczas jego celebracji wykonawcy zostają opętani, co zdarza się także widzom, którzy zapadają w głęboki trans.

Sarpam Thullal uważa się za najstarszą praktykę religijną na świecie. Przeważnie odprawiana jest tylko raz na sześć lat w intencji osób bezdzietnych, jako że wierzy się, że Bóstwo Wężowe spełnia marzenia o dziecku. Rytuał ten jest również formą ofiary w zamian za bogactwo i szczęście rodziny. Trwa trzy dni i jest jednym z najdroższych obrzędów w tej części świata. Biorące udział w Sarpam Thullal kobiety stopniowo zaczynają odczuwać, że narysowany na podłodze wąż nabiera życia, a niektóre z nich doznają wibracji, którym ich ciała sukcesywnie się poddają – to wężowa bogini Nagayakshi ożywa i porusza się w ciałach wyznawczyń. Psychologia opisuje ten stan jako trans. Czciciele wierzą, że Nagayakshi lub Nagarajavu wstępują w kobietę, która sama staje się boginią.

W Sarpam Thullal tancerz staje się tańcem, a muzycy są muzyką. W rytuale bierze udział siedem osób: trzech mężczyzn (zwanych Pulluvan) i jedna kobieta (zwana Pulluvathi) – będący muzykami i wokalistami – oraz 2 tancerki i kapłan, który składa ofiary. Wykorzystywane instrumenty to para (prosty bęben), elathalam (metalowe talerze-dzwonki), nanduni (prosty rodzaj winy – instrumentu strunowego) oraz pulluvankudam (prosty instrument muzyczny składający się z ceramicznego naczynia i strun).

Ta sztuka ma tyle lat, ile liczy kult węży w Indiach. Przez wieki rytuał zmieniał się, ale nieznacznie. Dzisiaj Sarpam Thullal nie jest już tak popularny, jak kiedyś, ze względu na koszta, przez które niewiele rodzin decyduje się na jego realizację.