Miękkie medium

Profesor Ewa Maria Poradowska-Werszler zajmuje się sztuką włókna, malarstwem, aranżacją wnętrz, pracą naukowo-dydaktyczną i publicystyką. Jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie ASP) we Wrocławiu. Dyplom otrzymała w 1967 roku na Wydziale Architektury Wnętrz w pracowni prof. Władysława Winczego. Stopnie naukowe w dyscyplinie sztuk plastycznych uzyskała w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi w latach 1999–2005. W 1972 roku powołała Grupę Tkacką „10 x TAK”, która reaktywowała tradycje tkackie na Dolnym Śląsku. Od 1978 roku kieruje założoną przez siebie „Galerią Tkacką na Jatkach” we Wrocławiu,. Jest kuratorem generalnym Międzynarodowego Sympozjum Sztuki Włókna „Warsztat Twórczy – Kowary”, pełni funkcję prezesa Fundacji na rzecz Rozwoju Wrocławskiej Tkaniny Artystycznej. Pracę naukowo-dydaktyczną prowadzi w Studium Podyplomowym „Dyscypliny Plastyczne w Architekturze” w Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu, a w latach 2002–2017 kierowała Pracownią Tkaniny Artystycznej na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym w Kaliszu (UAM w Poznaniu). Jest członkinią wielu rad programowych i jury międzynarodowych konkursów poświęconych sztuce włókna. Za swoją działalność artystyczną, naukową i kulturotwórczą otrzymała liczne wyróżnienia, nagrody i odznaczenia.

          Prace prezentowane w Muzeum Sztuki Mieszczańskiej w Starym Ratuszu stanowią reprezentatywny wybór tkanin autorstwa Ewy Poradowskiej -Werszler wykonanych w okresie od ostatniej dekady XX wieku do 2017 roku. Wybór obejmuje klasycznie tkane gobeliny z kowarskiej wełny, prace lniane o strukturalnej powierzchni oraz prace wykonane w archetypicznych dla sztuki włókna technikach folowniczych - charakterystycznych dla twórczości artystki, będących jej autorskim odkryciem warsztatowym. Ekspozycja odzwierciedla fascynację autorki miękkim medium, jego dekoracyjnością, taktylnością i rzeźbiarskimi efektami wykorzystującymi działanie światła i przestrzeni. Tematyka prac wiąże się z obserwacjami różnych zjawisk natury i emocjami, jakie budzą, a także z wydarzeniami z osobistego i publicznego życia oraz ich przeżywaniem.

Dr Bożena Kowalska pisała o jej tkaninach: „Jej dzieła, choć budowane z widoczną troską o ich walory estetyczne, przede wszystkim zwracają uwagę sugestywnym liryzmem i głębokim modlitewnym skupieniem. Reliefowym charakterem są one już bliskie rzeźbie, a wyszukaną barwnością i efektami światła, dobywającego się jakby z głębi tkaniny – malarstwu” (Obiekty mobilne, katalog wystawy zbiorowej, 1994).