Opis
Premiera spektaklu Alexandry Kazazou i Przemysława Błaszczaka w reżyserii Io Voulgaraki prezentowany w ramach „Monosytuacji 3. Cyklu małych form teatralnych”
Występują: Alexandra Kazazou i Przemysław Błaszczak
Reżyseria: Io Voulgaraki
Scenografia: Magdalene Avgerinou
Światła: Karol Jarek
Czas trwania: 60 min
Spektakl na podstawie Ewangelizacji Kasandry Dimitrisa Dimitriadisa w przekładzie Iliasa Vrazasa
Mityczny bóg Apollo zakochuje się w Kasandrze, córce Priama i Hekuby, i ofiarowuje jej dar widzenia przyszłości, aby ją uwieść. Kasandra przyjmuje dar Apolla, ale odmawia pójścia z nim do łóżka. Apollo ją przeklina, sprawiając, że ludzie nigdy nie uwierzą jej wizjom. Tak wygląda to w starożytnym micie: historia miłosna, która nie miała szansy się rozwinąć. Dziś grecki dramatopisarz, Dimitris Dimitriadis, tworzy nowy mit. Tym razem Kasandra zgadza się przespać z Apollem. Jak wygląda ich spotkanie?
Bóg jest człowiekiem. Chciał poczuć się jak mężczyzna i kobieta, którzy doświadczyli mocy Boga. Ich historia jest bardzo stara. Niezmienna od wieków. Zabawna i gorzka, przepełniona radością i bólem, tragikomiczna. To historia Niemożliwego. Niemożliwy związek dwóch stworzeń, które nie mają wspólnej przyszłości, mogą więc zasmakować miłości jedynie tu i teraz. „Tu i teraz” to wszystko, co mają. Pragnienie dominacji, przejęcia kontroli, zemsty, wyznania, wysłuchania, oddania się, zapomnienia o swoich ograniczeniach, odnalezienia innych; pragnienie, by być pożądanym, strach przed stratą, strach przed zagubieniem siebie – to tylko część elementów, które składają się na ich miłość. Dzięki niej stają się własnym „zwierciadłem”, w którym dostrzegają nowe, nieznane im dotąd twarze. Odkrywają wielkie i małe prawdy i dzielą się z nami swoimi odkryciami.
Tekst spektaklu KassandER jest „rzeką” słów i emocji. Zanurzamy się w jego wodach i bawiąc się, szukamy sposobów pozwalających na ocalenie jego poezji na scenie. Równocześnie zadajemy sobie pytanie: Czy walka Kasandry z Apollem nie jest fragmentem przeszłości lub przyszłości każdego z nas?
Io Voulgaraki
Grudzień 2014
Alexandra Kazazou urodziła się we Wrocławiu. Jest pół Greczynką, pół Polką. Studiowała aktorstwo na Uniwersytecie Arystotelesa w Salonikach i pracowała jako aktorka w Północnym Teatrze Narodowym w Salonikach. Współzałożycielka grupy teatralnej Asypka w Atenach, ukończyła aktorski program magisterski organizowany przez Teatr Pieśń Kozła we współpracy z Manchester Metropolitan University School of Theatre. Obecnie należy do zespołu Studia Matejka, współpracującym z Instytutem Grotowskiego, w którym przygotowała spektakl solowy Charmolypi wyreżyserowany przez Mateja Matejkę. Spektakl ten od 2012 roku prezentowała w Polsce, Belgi, Rosji, Grecji, Turcji, USA oraz Szkocji. Podczas sześcioletniego pobytu w Polsce była między innymi: aktorką grupy teatralnej Odra Ensemble, współinicjatorką projektu Jubilo oraz nauczycielką antycznej tragedii greckiej na Uniwersytecie Wrocławskim. W swoich badaniach skupia się na funkcji chóru w tragedii greckiej. Odbyła wyprawę na Kubę – w okolice bazy Guantanamo, która była dla niej ważnym doświadczeniem oraz źródłem inspiracji. Posiada dyplom z jogi ashtangi. W 2014 roku wyreżyserowała w ramach „Monosytuacji 2” w Instytucie Grotowskiego spektakl Anny Krotoskiej Linatendu; współreżyserowała z grupą Theatre Under The Tree projekt „Borders” (Istambuł); stworzyła kreację Mirandy w spektaklu STORM w reżyserii Anny-Heleny McLean, liderki grupy Moon Fool (Wielka Brytania); pracowała jako asystent reżysera, Mateja Matejki, nad spektaklem Harmonia Przeciwstawień. Polska w Browarze Mieszczańskim we Wrocławiu.
Przemysław Błaszczak jest aktorem, od 1995 roku związanym z Instytutem Grotowskiego. W latach 1996–1999 pracował w Teatrze Pieśń Kozła pod kierownictwem Grzegorza Brala (udział w spektaklu Pieśń kozła – dytyramb). W latach 2002–2003 przygotował własny monodram Ecce Homo. Od 2004 roku jest aktorem Teatru ZAR. Uczestniczył w projekcie „Ewangelie dzieciństwa”. Występuje w dwóch częściach tryptyku Ewangelie dzieciństwa oraz w nowym spektaklu Teatru ZAR, Armine, Sister. Gra też w Mauzerze Heinera Müllera w reżyserii Theodorosa Terzopoulosa. Od 2005 roku uprawia japońską sztukę walki aikido pod okiem senseia Piotra Masztalerza (5 dan), w 2011 roku pobierał nauki u Juby Noura Shihana (6 dan) w Baja California (Meksyk). Obecnie bierze udział w zajęciach przygotowujących do bycia nauczycielem aikido. W 2005 roku przebywał w Japonii na zaproszenie Toshiego Tsushitoriego, trenując pod jego okiem shintaido – japoński system prowadzący do integracji ciała i głosu poprzez trening oparty na tradycyjnym japońskim karate. Jest liderem Studia Dwóch Ścieżek działającego w ramach programu badawczego BodyConstitution realizowanego w Instytucie Grotowskiego.
Io Voulgaraki urodziła się w Atenach w 1985 roku. Studiowała filologię grecką na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach oraz aktorstwo w Szkole Teatralnej Narodowego Teatru Grecji, uzyskując dyplom w 2006 roku. Po dwóch latach pracy aktorskiej w Grecji rozpoczęła naukę w Rosyjskiej Akademii Sztuk Teatralnych (GITIS) w Moskwie na Wydziale Reżyserii Teatru Dramatycznego, gdzie studiowała u prof. Leonida Efimowicza Heifetza. Uzyskała dyplom z wyróżnieniem w czerwcu 2013 roku. Jest jednym z członków-założycieli ateńskiego zespołu teatralnego PYR. Dzieli swój czas między Ateny a Moskwę. Jej dorobek reżyserski obejmuje następujące spektakle: Uczta podczas dżumy Aleksandra Puszkina (Teatr Vyrsodepseio, PYR, Ateny 2013), Olbrzym Suzanne Lebeau (Rosyjski Akademicki Teatr Młodzieży RAMT, Moskwa 2013), Zbójcy Friedricha Schillera (Festiwal w Atenach i Epidauros, PYR, Ateny 2014).
