Rita Pax

Rita Pax to nowa jakość na polskiej scenie muzycznej, powstała z inspiracji rockiem lat 60-tych, psychodelią i soulem, przefiltrowanych nowoczesną wrażliwością. Znajdziecie muzykę Rity Pax uplasowaną pod szyldem “alternatywny rock-soul”, gdzieś pomiędzy dźwiękami kojarzonymi z The Black Keys, Alabama Shakes, Tame Impala czy Hiatus Kaiyote.

Warszawski zespół jest bezpieczną przystanią dla dobrze znanych, doświadczonych muzyków: Pauliny Przybysz, Katarzyny Piszek, braci Piotra i Pawła Zalewskich oraz Jerzego Markuszewskiego. Na codzień zaangażowani w różne projekty, starzy przyjaciele postanowili stworzyć zespół bez kompromisów, w którym wszyscy czują się dobrze. Widać to doskonale na scenie – świetnej jakości koncerty Rity Pax są pełne wspólnej, dobrej energii członków zespołu.

W 2013 roku został wydany znakomicie przyjęty debiutancki album zespołu, zatytułowany po prostu: „RiTa Pax”. Dwa lata później Rita Pax wraca z nową płytą, „Old Transport Wonders". Muzycznie, drugi krążek jest bardziej dojrzały i kompletny od debiutu. Tymczasem w tekstach Pauliny Przybysz realne problemy przeplatają się z retro-futurystycznym science-fiction, a poważne sprawy potraktowane są z nutką ironii. Dajcie zabrać się w tę podróż!

PRASA O RITA PAX:

„Kto lubi Janelle Monae ten ucieszy się, że z u nas też są tacy, którym z połączenia soulu, alternatywy i rocka wychodzą świetne rzeczy.” - Bartek Winczewski „Przekrój”

„Trochę Ameryki, Trochę Europy, trochę białego, trochę czarnego, no i wreszcie - mieszanka retro z awangardą. Taki mix byłby wielkim ryzykiem przy niedostatkach talentu ale Rita Pax to przecież nader udana asocjacja instrumentów i talentów. Brawo!” - Mirosław Pęczak „Polityka”

„Urok tego krążka bierze się z jego wewnętrznych sprzeczności. Raz Rita Pax sięga do tradycji The Beatles, (…) kiedy indziej brzmi po zappowsku, jak Moloko, a za chwilę jej dźwięki kojarzą się z barokowym popem. Za każdym razem brawurowi członkowie grupy pokazują, że rewelacyjny warsztat może iść w parze z niesztampowym spojrzeniem na muzykę.” - Bartek Chaciński