Opis
SONIC DEATH
Pochodząca z Sankt Petersburga formacja Sonic Death to wręcz podręcznikowy przykład nowoczesnego grania garażowego. Ich muzyka jest gorzka i monochromatyczna, wypełniona dusznym brzmieniem lo-fi, wyziewami psychodelicznego bluesa i zjadliwymi tekstami o miłości i cielesnych przyjemnościach. Dążący do zaszufladkowania wszystkiego krytycy mają problem z twórczością Sonic Death, przyczepiając do niej przeróżne etykiety. Czasem nazywają ją radykalnym atakiem gitarowego noisu, a czasem retroromantyzmem zakorzenionym w tradycji amerykańskich westernów i melodramatów ze Związku Radzieckiego. W muzyce Sonic Death można odnaleźć wiele korzeni – blues, rock, stare ścieżki dźwiękowe czy też klasyczny pop połowy XX wieku. Brzmią tak, jakby wykopano ich w kapsule czasu ukrytej od lat 60. ubiegłego stulecia. Ich piosenki to mini-traktaty o miejskiej rozpaczy, wypełnione romantycznym, mrocznym klimatem oraz tematyką samotności i nieodwzajemnionego uczucia.
MESSER CHUPS
Messer Chups to bez wątpienia jeden z najsłynniejszych rosyjskich zespołów, któremu udało się osiągnąć status kultowości na całym świecie. Ich muzyka, będąca kombinacją surf rocka, filmowych sampli z lat 50. i 60. XX wieku, horrorpunka i radosnej odmiany psychobilly, jest unikalnym zjawiskiem na całej rosyjskiej scenie. Projekt ten, założony przez kompozytora Olega Gitarkina, ciężko jednoznacznie zaszufladkować. Najbezpieczniej jest powiedzieć, że to muzyka, która spodoba się fanom rockabilly, włoskich krwawych horrorów, pin-up, literackiego pulp fiction, filmów Eda Wooda i Russa Meyera oraz piosenki tytułowej z Rodziny Addamsów. Koncerty formacji to nie tylko niezwykle taneczna i przebojowa muzyka, ale też wizualne show z projekcjami kultowych filmów z połowy XX wieku. Na ekranie za muzykami można zobaczyć wciąż pociągającą Betty Page, przerażającego Belę Lugosiego czy wszystkie dziwaczne kreatury wypełniające filmowy świat „arcydzieł” Eda Wooda. Messer Chups to taniec i zabawa pierwszego sortu, odwołująca się przede wszystkim do nostalgii za estetycznym bogactwem minionej popkultury.