Renata Przemyk

18.11.2007/NIEDZIELA/ godz. 20:00

Renata Janina Maria Przemyk Urodziła się 10 lutego 1966 roku w Bielsku-Białej, tam też mieszkała z rodzicami, babcią i braćmi, chodziła do szkoły podstawowej i liceum. Po maturze zamieszkała w Katowicach, gdzie studiowała i ukończyła bohemistykę na Uniwersytecie Śląskim. W 1994 roku zamieszkała w Krakowie, a pod koniec 1999 roku w podkrakowskiej wiosce, gdzie nieco odizolowana od świata komponuje, aranżuje własne piosenki i zajmuje się wychowaniem córeczki. Zaczęła śpiewać jako nastolatka z lokalnymi kapelami rockowymi, choć tak naprawdę odkryła powołanie dopiero na studiach, zainspirowana Tomem Waitsem, Talking Heads, Niną Hagen i Frankiem Zappą. W wyniku tychże inspiracji powstał pod koniec 1989 roku zespół "Ya Hozna" i płyta pod tym samym tytułem, jednak działalność tego awangardowego zespołu wygasa po roku i Renata rozpoczyna solową karierę. Wydaje kolejne płyty: "Mało zdolna szansonistka" (1992), "Tylko kobieta" (1994), "Andergrant" (1996), "Hormon" (1999), "Blizna" (2001), "Balladyna" (2002) z muzyką do spektaklu w reżyserii Jana Machulskiego, a w 2003 roku ukazuje się kompilacja najciekawszych piosenek zatytułowana "The best of". Na uwagę zasługuje fakt, że autorką słów do wszystkich piosenek jest Anna Saraniecka, jednocześnie manager Renaty. 28 października 2005 r. w Teatrze Rozrywki w Chorzowie odbyła się premiera 14 piosenek autorstwa Renaty Przemyk i Anny Saranieckiej do spektaklu Odjazd w reżyserii Freda Apke. Większość jej płyt uzyskało status złotych za sprzedaż ponad 50.000 każdego tytułu, wielokrotnie były nominowane i nagradzane, przeważnie za indywidualność artystyczną. Pomimo niezbyt komercyjnego zacięcia artystki, zyskały pochlebne recenzje pośród publiczności, krytyki muzycznej i przemysłu fonograficznego (Fryderyk). Ma w swoim dorobku nagrody przywiezione z festiwali, w których brała udział na początku swojej działalności, główną z festiwalu krakowskiego, opolską Karolinkę, sopocką bursztynową płytę. Ale występowała też na nieistniejącym już niestety festiwalu w Jarocinie i dla przeciwwagi na przeglądzie piosenki aktorskiej we Wrocławiu i Kolonii. Koncertowała również we Francji (Normandia, Bretania, Paryż) i w Nowym Yorku, choć najbardziej - także ze względu na znaczenie słów w swoich utworach - ceni polską publiczność. Choć rysuje, otarła się o film, fascynuje ją literatura - głownie końca XIX oraz XX wieku, współczesny teatr, to wierna pozostaje przede wszystkim muzyce. Współpracowała z wieloma artystami, zawsze jednak pozostając producentem własnych przedsięwzięć i decydując o ich charakterze. Trudno jednoznacznie określić twórczość muzyczną Renaty - ani rock, ani piosenka poetycka, ani alternatywa nie określają jej istoty, którą sama artystka nazywa wiecznym poszukiwaniem brzmień, wzruszeń i klimatów do niczego przedtem niepodobnych. Stąd pewnie każda kolejna płyta różni się diametralnie od poprzedniej, choć na każdej nieodmiennie pojawia się akordeon, instrument do którego ma ewidentną słabość, bez względu na mody. Wychodząc w swej muzyce od surowego, post punkowego brzmienia, poszerza konsekwentnie instrumentarium - od 1999 roku także o elektroniczne elementy. W tym roku bowiem ukazała się płyta "Hormon", przełomowa dla Renaty, która pokazuje się po raz pierwszy jako kompozytor własnych piosenek i od tego momentu wraz z autorką słów stanowią wyłączny tandem artystyczny kolejnych przedsięwzięć. W plebiscycie "Polityki" i "Wprost" znalazła się w setce najwybitniejszych artystów minionego stulecia. 27 marca 2006 roku ukazała się kolejna płyta Renaty "UNIKAT". To wyjątkowa płyta w dyskografii Renaty, stąd też tytuł jaki jej nadała. Jest to najbardziej z dotychczasowych osobista, czasami wręcz intymna opowieść o najistotniejszych emocjach, wewnętrznych przeżyciach, przemyśleniach z perspektywy upływu czasu. Jest miejsce na melancholię, zadumę, ale i ironiczny dystans do siebie i świata. Nie ma jednak buntu, ani tym bardziej agresji. Piękne melodie w spokojnych tym razem aranżacjach, których autorem i jednocześnie producentem jest sama wokalistka, nie pozwalają na obojętność i skłaniają do refleksji. Kompozycje powstawały w 2004 i 2005 roku i po starannej selekcji 12 z nich znalazło się na płycie. Choć zagrały na niej instrumenty perkusyjne i smyczkowe, basy, akordeon, fortepian, znalazły się też elementy elektroniczne, to dominującym instrumentem tym razem jest gitara akustyczna. Nagrania powstawały od września do grudnia 2005 w krakowskim Studio Spot, z udziałem muzyków na stałe współpracujących z artystką.



fot. Łukasz Bera