DJ Salaud aka Franz Treichler, Forest Swords, Haxan Cloak, Dean Blunt

DJ SALAUD

Projekt Franza Treichlera - znanego głównie jako lider kultowego The Young Gods - przeznaczony jednakże nie tylko dla fanów tej zasłużonej grupy. Po eksploracji rozmaitych pól działalności muzycznej (kompozycja utworów na potrzeby przedstawień tańca nowoczesnego, doświadczeniu w charakterze producenta i realizatora dźwięku, współpracy z licznymi artystami audiowizualnymi, tworzeniu ścieżek dźwiękowych do niemych filmów, dokumentacji field recording muzyki i życia codziennego plemion Amazonii) artysta ujawnił się jako didżej dla wybrednych: zrywając z archetypem klubowego wodzireja proponuje wspólną wycieczkę w rejony muzycznych ekstremów, ujawnia bruitystyczne inklinacje, zaprasza do obcowania z katartycznym hałasem.

FOREST SWORDS

Matthew Barnes, tworzący muzykę na pograniczu estetyk art rocka i post-dubstepu już swoim debiutem pt. „Dagger Paths” z 2010 r. rozwiał wątpliwości wszystkich tych, którzy zaczęli powiątpiewać w kreatywne siły postmodernizmu. Artysta nie obawia się bowiem sięgać po zabiegi stylistyczne znane z drone, hip-hop, shoegaze, techno, rock, R&B, pop czy chillwave: w utworach Forest Swords znaleźć można twórcze odwołania do aury ewokowanej przez artystów takich jak Massive Attack, King Tubby, Burial, a nawet Ennio Morricone, które bezkolizyjnie tworzą kolorowy, pasjonujący dźwiękowy pejzaż.

HAXAN CLOAK

Kiedy w 2009 roku pierwsze nagrania brytyjskiego multiinstrumentalisty Bobby'ego Krlica ukrywającego się pod pseudonimem Haxan Cloak ujrzały światło dzienne, cała scena skupiona
wokół mrocznej odmiany eksperymentalnej elektroniki zamarła w podziwie. Nagle okazało się, że drony można zagrać jeszcze głębiej i przestrzenniej niż do tej pory, a nasycona ciemnością muzyka
nie ogranicza się do banalnego i sztampowego dark ambientu czy karykaturalnego metalu. Nagle okazało się, że opowiedziany dźwiękiem horror wcale nie musi prostą i nieskomplikowaną, opartą
na pewnej stałej bazie efektów i rozwiązań muzyką tła, ale może być ambitnym dźwiękowym przedsięwzięciem, prawdziwą kompozycją pełną brzmieniowego bogactwa, inteligentnych
nawiązań do przeróżnych stylistyk i charakteryzować się muzyczną wielowymiarowością. Nagle okazało się, że mroczna odsłona eksperymentalnej elektroniki nie opiera się tylko na
alternatywnych i undergroundowych wzorcach, ale równocześnie całymi garściami można w jej tworzeniu czerpać z oficjalnego dorobku elektroakustycznej awangardy.

Muzyki Haxan Cloak nie da się jednoznacznie sklasyfikować. Jej złożoność i wyjątkowy klimat kojarzą się z wieloma estetykami. Można ją określić mrocznymi elektronicznymi dronami, ale także
nasyconym głębokim ambientem techno czy też industrialnym IDM lub post-taneczną dźwiękową hauntologią. Tak mógłby brzmieć dubstep, gdyby za jego tworzenie wzięli się kompozytorzy typu
György Ligeti czy Iannis Xenakis. Tu nowoczesna elektronika spotyka się z halucynogennym, cielesnym przeżyciem, które oddziałuje na słuchacza aż do głębi jego trzewi, wywołując najbardziej
pierwotne lęki, reakcje i odczucia.

DEAN BLUNT

Znany z docenionego zarówno przez krytykę jak i słuchaczy Hype Williams, Dean Blunt w pojedynkę kontynuuje eksperymenty i poszukiwania, wytyczone przez tę grupę. Owiany mgiełką tajemnicy i dezinformacji artysta tworzy muzykę skrojoną do swojego wizerunku publicznego: hipnotyczną, halucynacyjną, chwilami transową, nostalgiczną, nawiązującą do estetyki trip- i hip hopu, zmutowanego R&B, ale i niektórych produkcji Davida Sylviana. Romantyczny, chwilami ambientalny chamber-pop XXI wieku.