Opis
„Wielki Inkwizytor” to spektakl eksplorujący nowy wątek w Teatrze Pieśń Kozła, jakim jest opera mówiona, zakorzeniona w muzycznych korzeniach teatru.
„Wielki Inkwizytor” inspirowany fragmentem „Braci Karamazow” Fiodora Dostojewskiego zmierzy się z trudną relacją pomiędzy człowiekiem a Bogiem. Przyglądamy się jak tytułowy bohater, z jednej strony uzurpuje sobie prawo do zrównania z Twórcą, z drugiej, spotkawszy Chrystusa, gardzi nim i nie okazuje mu litości . Dylemat moralny głównego bohatera wynika z konfliktu pomiędzy wiarą a wiedzą, jako odwiecznego problemu egzystencji.
Inkwizycja była surowym procederem, skutecznie eliminującym podejrzanych o herezję. Herezją była odmienność. Walka z innowiercami stanowiła istotny punkt w utrzymaniu władzy.
W spektaklu Brala główny bohater fanatycznie skupia się na walce z wrogiem, którym stał się Bóg. Tracąc miłość i rozbudzając żądzę władzy, zrywa więź z Duchowością. Spotkanie Inkwizytora z Mesjaszem jest bolesnym doświadczeniem, dającym świadectwo przewrotnej naturze człowieka. "Uczeń obrócił się przeciw swemu Mistrzowi"- znany topos , kolejnym przykładem ukazuje jak wielką pokusą jest "rząd dusz" i władza, która nie uznaje wolności, a jedynie szuka poklasku i własnych korzyści.
„Wielki Inkwizytor” to trudna i egzystencjalnie wielowymiarowa historia, w której bohater musi zmierzyć się ze swoimi wewnętrznymi demonami. W spektaklu rolę Boga obrazują harmonie muzyczne, z którymi dialoguje i spiera się bohater. Dźwięki przeradzają się w metaforę duchowości. Kompozycja grana na psalterium staje się językiem świętym, tym samym wracając do korzeni sacrum, w których doskonała muzyczność sfer była mową boską. Nawiązując do tradycji dychotomii języka, dzielącej go na sacrum i profanum, spektakl przybliża dwubiegunowość relacji człowiek – Bóg, a tym samym eksploruje kondycję człowieka , przenikając najmroczniejsze zakamarki duszy.
