Malując

Wystawa przygotowana w historycznych wnętrzach Muzeum Architektury jest pierwszą wspólną prezentacją Urszuli Wilk oraz Eugeniusza Minciela – dwójki malarzy, małżeństwa, które w obszarze sztuki prowadzi dwie indywidualne opowieści.

O ile Ula Wilk w swoim malarstwie analizuje relacje między światłem i cieniem, przestrzenią i jej brakiem, geometrią i asymetrią, o tyle Eugeniusza Minciela zajmuje przede wszystkim gest i potencjał malarskiej ekspresji oraz pytanie dokąd te środki mogą go w malarstwie zaprowadzić. Wspólna obojgu pozostaje jednak idea malarstwa rozumianego nie tylko jako dziedzina sztuki, ale rodzaj imperatywu, impulsu i celu jednocześnie.

Mimo swoich malarskich deklaracji, wyartykułowanych już na początku drogi twórczej nie odżegnują się od swoich doświadczeń czy inspiracji innymi gatunkami. W latach 80., jeszcze w okresie studiów Minciel wykonał na przykład szereg artystycznych happeningów, którymi zachwycała się Wanda Gołkowska – profesor od początku wspierająca twórcze decyzje Minciela, ostatniego asystenta w jej pracowni, w latach 1984-89.

Twórczość Wilk z kolei, silnie warunkowana jej fascynacją metodyką pracy malarza, fizycznym procesem stawania się obrazu – aktem kapania farby, rozbryzgującymi się gęstymi kroplami, wykreślaniem struktur – jak również nieskończonymi możliwościami i dynamiką linii, poszerza koncepcję malarstwa, które według niej tworzyć może nawet źdźbło trawy rzucające cień na kartkę papieru (jak w pracy „White Page”). Opracowując indywidualną technikę drippingu, tworząc obrazy w warunkach poza studyjnych i często poza klasycznym białym płótnem, Wilk udowadnia, że malarstwo nie jest dziś gatunkiem ugrzęzłym na artystycznej mieliźnie, a jego możliwości wykraczają daleko poza ramy blejtramu.

Naturalnym formatem dla wystawy jest podział na dwie niezależne, płynące równolegle narracje artystyczne, które w kilku punktach będą się przecinać. Układ ten jest wynikiem różnych potrzeb i postaw artystów wobec myśli przewodniej wystawy, która – jak podkreślają

– jest dla nich okazją do ukazania dwóch niezależnych wypowiedzi, nie zaś wspólnego podsumowania ponad 30 letniego dorobku artystycznego. Tym samym, podczas gdy Wilk zaprezentuje swoje najnowsze realizacje, w tym prace przygotowane specjalnie na wystawę i stanowiące kontynuację tworzonej od 2014 roku serii „Bluemetrie”, twórczość Minciela potraktowana zostanie bardziej przekrojowo. Malarz zestawi prace pochodzące z wczesnego okresu twórczości z tymi, powstałymi na przestrzeni ostatnich lat. Wystawa będzie więc dla Minciela okazją do przyjęcia autorewizyjnego spojrzenia wobec własnej twórczości.

Zaproponowany na wystawie rodzaj konwersacji między dwojgiem artystów będzie z jednej strony czynnikiem odpowiednio dezorganizującym i równoważącym fabułę ekspozycji. Z drugiej stanie się metaforą niezwykłej relacji łączącej Wilk i Minciela, w której życie codzienne ściśle splecione jest ze sztuką.