Opis
Atlas był podobno tytanem, który miał dźwigać na swych barkach sklepienie niebieskie. Inni widzieli w nim pierwszego astronoma, ktoś jeszcze nazwał w ten sposób jeden z księżyców Saturna. Skojarzeń i tropów – tych ziemskich i tych kosmicznych – jest równie wiele, jak wysp zapomnianych, nie-odkrytych, lub odkrywających się na nowo, za każdym razem inaczej, dla różnych par oczu. Ziem spisanych, skatalogowanych, w atlasie właśnie umieszczonych.
Atlas Natalii Mikołajczuk jest kosmiczny. Może jest położony w północno-zachodniej Afryce, a może nie. Pierwotnego użycia przedstawionych rzeczy możemy się tylko domyślać, a formalna prostota fotografii kusi, by stawiać pytania także o to, czego nie widać. Czy historia spoza kadru jest równie tajemnicza, nieznana?
Fotografie Mikołajczuk dokumentują wizualny moment w życiu pewnego miejsca. Nie wiemy, gdzie ono jest i czy jest z tego świata. Porzucone obiekty, artefakty, kamienie, naturalne rzeźby – ślady po ludzkiej (?) obecności. Doskonały pejzaż dla północnej opowieści o samotności. Księżycowy krajobraz, bez ludzi, chwilę po wyjeździe ostatnich gości, chwilę przed ich ponownym przybyciem? Ta pustka jednych zaniepokoi, innych wprowadzi w stan skupienia i ulgi: „wreszcie jestem tu i teraz!”.
Natalia Mikołajczuk urodziła się i wychowała na Podlasiu. Ukończyła Liceum Plastyczne w Supraślu oraz Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie – Wydział grafiki. Tam w ramach pracy dyplomowej powstał jeden z jej pierwszych projektów „Sen o ogrodzie”. Obecnie studiuje w Instytucie Twórczej Fotografii w Opavie. Jest także absolwentką VII edycji programu „Migawki” Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę” (2015) oraz projektu Polis(h) Photo Lab (2016).
Jej prace krążą wokół relacji człowieka i natury. Interesują ją ślady, jakie zostawiamy po sobie w przestrzeni i to, co ta przestrzeń przekazuje na nasz temat. Najczęściej swoje cykle zamyka w formie publikacji / książki fotograficznej, ponieważ w ten sposób może opowiadać historie nie tylko obrazem.
