"Przed północą" przedpremierowo

Zapraszamy na przedpremierowy pokaz filmu Richarda Linklatera Przed północą - 22 czerwca o godz. 20.00. Film znajdzie się w naszym repertuarze od 28 czerwca 2013.

To ostatnia część trylogii reżysera filmów Przed wschodem słońca i Przed zachodem słońca, okrzykniętej przez krytyków największym romansem współczesnego kina, w którym swoje życiowe role zagrali Julie Delpy i Ethan Hawke. Po raz pierwszy spotkali się prawie dwadzieścia lat temu w pociągu do Wiednia. Spędzili ze sobą dzień i noc, by rozstać się i znów na siebie trafić po dziewięciu latach w Paryżu. Od tamtego lata minęło kolejnych dziewięć lat. Gdzie są teraz? Czy uczucie, które ich połączyło przetrwało do dziś?

"Przed północą to film utrzymujący konwencję dwóch poprzednich, a jednocześnie zupełnie inny. Relacje bohaterów są tak zacieśnione, że niemal całkowicie znika gra pozorów, która była narracyjną lokomotywą dwóch poprzednich części. Mimo szczerych uczuć, które towarzyszyły bohaterom w ich rozmowach przed wschodem i zachodem słońca, widać było, że cały czas muszą grać jakieś role, że próbują jak najlepiej przed sobą wypaść, że ich rozmowa w równym stopniu jest tym, na co wygląda – bezpretensjonalną, pełną intelektualnej werwy i humoru wymianą opinii o życiu – jak i inteligentną formą autopromocji. W najnowszym filmie jest inaczej. Pomiędzy ludźmi żyjącymi ze sobą na stałe pojawiają się inne gry. Nasi bohaterowie wydają się spełnieni, dogłębnie poznali charakter swoich uczuć, znają się doskonale i pozornie wyczuwają swoje potrzeby." (qultqultury.pl)

"(...) wszystkie te filmy to w rzeczywistości opowieści o żywiole. O żywiole rozmowy. O szaleńczym jej pożądaniu, o potrzebie rzucenia się w wartki jej potok, o byciu dzięki niej i przez nią. O potędze dowcipu i urokach ironii, o sile flirtowania i smaczkach przekomarzania, o przeciąganiu struny i ciągłym mówieniu „sprawdzam”. Owo „sprawdzam” dekadę i dwie temu oczywiście prowadziło do mentalnych orgazmów, dziś wiedzie prosto do kłótni… Piłeczka jest ciągle w grze, łagodnie odbijana, nadaje filmowi rytm a widzowi nie pozwala ani na chwilę zdjąć z niej oka (ucha). Kiedy upada na ziemię, to jakby nie piłeczka, lecz kula lekarska upadała prosto na nogę. W „Przed północą” upada na samym początku, kiedy dowiadujemy się, że Jesse ma utrudniony kontakt ze swoim synem (z życia, które było po pierwszej i przed drugą częścią filmu). Jemu przypomina się, że powinien być lepszym ojcem, jej przypomina się, że przez całe życie godzi się na kompromisy i jest niewolnicą codzienności, chociaż przecież „czasem też ma inspirację”." (Anna Jarzębska, "Art&Business")