Opera Piotra Czajkowskiego "Eugeniusz Oniegin" w Kinie Nowe Horyzonty

Retransmisja opery Piotra Czajkowskiego "Eugeniusz Oniegin" z The Metropolitan Opera w Nowym Jorku w Kinie Nowe Horyzonty 21 kwietnia w poniedziałek o godz. 17:00.

Specjaliści od muzyki rosyjskiej, Rosjanie, Polacy i Białorusini, otworzyli kolejny sezon transmisji przedstawień z Nowego Jorku, występując w chyba najbardziej znanej operze Czajkowskiego. Sceny liryczne – bo taką nazwę gatunkową wymyślił dla swego dzieła kompozytor – oparte są na poemacie dygresyjnym jednego z najwybitniejszych rosyjskich poetów romantycznych. Skromna i wrażliwa Tatiana zakochuje się w Onieginie, znudzonym światowcu, który odrzuca jej miłość. Po latach Oniegin uświadamia sobie, że jednak kocha Tatianę, ale ta jest już żoną księcia Griemina. Mimo że nadal darzy Oniegina uczuciem, Tatiana pozostaje wierna mężowi. Tę romantyczną historię przygotował muzycznie jeden z najwybitniejszych rosyjskich dyrygentów.

dyrygent: Valery Gergiev, reż. Deborah Warner

obsada: Mariusz Kwiecień (Eugeniusz Onegin), Anna Netrebko (Tatiana), Oksana Volkova (Olga), Piotr Beczała (Leński), Alexei Tanovitski (Gremin)

Muzyczne arcydzieło jest adaptacją arcydzieła literackiego: opisanych przez Aleksandra Puszkina dziejów młodzieńczego zauroczenia, które przyniosło tragiczne skutki zanim jeszcze zdążyło przerodzić się w prawdziwy romans. Akcja romantycznego arcypoematu dygresyjnego, który Puszkin pisał przez kilka lat, a całość wydał w roku 1833, zaczyna się na rosyjskiej wsi spokojnej, wsi wesołej, w miejscu, w którym, zdawałoby się, nic złego stać się nie może.

A jednak. Ludzkie namiętności wybuchają niezależnie od okoliczności, ludzie błądzą nawet wtedy, gdy wszystko wydaje się proste. Ani Puszkin, ani Czajkowski nie mieli życiorysów łatwych i wolnych od dramatów, choć, być może, właśnie dzięki temu osobiste katastrofy postaci opisanych w "Eugeniuszu Onieginie" najpierw wierszem, potem zaś muzyką, wydają się tak wiarygodne.

W 1877 r. Piotr Czajkowski, wówczas 37-letni, cierpiący na głęboką depresję po nieudanej próbie założenia rodziny i tłumiący w sobie homoerotyczną tożsamość, a jednocześnie cieszący się ogromnym uznaniem i popularnością, zabrał się do pracy nad dziełem, które miało okazać się jednym z jego najwspanialszych. Pomysł przyszedł od przyjaciółki kompozytora, śpiewaczki Elżbiety Ławrowskiej i choć w pierwszej chwili wydawał się absurdalny, szybko stał się ciałem. Pierwszy szkic libretta powstał w jedną noc, pierwsza wersja partytury – niewiele później.