Opis
Bab’Aziz to udana wariacja na temat kina drogi, o tyle nietypowa, gdyż osadzona w baśniowej aurze pustyni i pokazująca wędrówkę kilkuletniej Ishar wraz ze swoim dziadkiem, Azizem. Opiekun dziewczynki, choć jest niewidomy, zapewnia jej spokój i wsparcie w zmaganiu z żywiołami pustyni. Uczy także Ishar jak, w myśl sufickiej zasady, można patrzeć sercem. Celem ich, zdawać by się mogło, bezkresnej wędrówki jest odbywający się raz na trzydzieści lat tajemniczy zjazd derwiszów. Wędrowcy nie znają jednak miejsca tego spotkania, gdyż stanowi ono sekret. Mogą go zgłębić jedynie dzięki swojej wierze i sile serc, a także zaufaniu, jakim muszą obdarzyć pustynię, która w odpowiednim momencie, gdy wędrowcy będą już do tego duchowo gotowi, sama wskaże im drogę do celu. Aziz, aby osłodzić wnuczce trudy ciężkiej wędrówki, przekazuje jej swoje pełne mądrości i życiowego doświadczenia opowieści. Bohaterem jednej z nich jest pustynny książę.
Obraz ten często określany jest mianem poematu filmowego. Jest on niewątpliwie znakomitą syntezą pełnych magii i tęsknoty zdjęć pustyni (ich autorem jest uznany irański operator Mohmoud Kalari) oraz znakomicie dopasowanej, emanującej czarem orientu muzyki Armanda Amara. Scenariusz tej opowieści to wspólne dzieło Nacera Khemira i legendarnego Toninio Guerry, jednego z najważniejszych scenarzystów w historii kina.
